مشکل ترین شکایت بیمار سرگیجه است. برای تعیین تعداد طول مدت شدت و خصوصیات حملات سرگیجه، تهیه یک تاریخچه دقیق لازم است. معمولا بیماران گزارش می کنند که سرگیجه از چند دقیقه تا چند ساعت اول طول می کشد و احتمالا با تهوع و استفراغ توام می باشد. علاوه بر این بیماران از تعریق شدید و احساس دائمی عدم تعادل که ممکنست تا چند روز طول بکشد شکایت می کنند. بیماران ممکنست دچار حملاتی شوند که شبانه آنها را از خواب بیدار می کند. اما در فاصله بین حملات بیماران خوب هستند. کاهش شنوایی گاه به گاه همراه با وزوز و احساس فشار در گوش، و تغییرات شنوایی معمولا وجود دارند. وزوز گوش و احساس فشار در گوش ممکنست فقط در طی حمله یا قبل از آن وجود داشته باشد و یا به صورت دائمی باشد.
در معاینه فیزیکی، معمولا یافته ها نرمال هستند مگر اینکه اختلالی در عصب VIII جمجمه ای وجود داشته باشد. صدای دیاپازن در تست وبر ممکنست وجود داشته باشد. صدای دیاپازن در تست وبر ممکنست در گوش طرف مقابل (گوشی که کاهش شنوایی ندارد) شنیده شود. تشخیص بیماری مینیر بر اساس تاریخچه بیمار و نتایج پروسجرهای تشخیصی شنوایی- دهلیزی تایید می گردد. از سایر تستهای آزمایشگاهی و رادیوگرافی برای رد سایر علل نشانه ها (مثل سیفلیس، بیماری خود ایمنی، سکته مغزی یا نرومای آکوستیک) استفاده می شود. در ادیوگرام معمولا کاهش شنوایی حسی- عصبی در گوش مبتلا آشکار می گردد. در ادیوگرام الگوی شنوایی به صورت Pikes Peak (مثل تپه یا کوه) دیده می شود که نتیجه کاهش شنوایی حسی- عصبی در فرکانس های پایین است. با پیشرفت بیماری کاهش شنوایی افزایش می یابد. الکترونیستاگموگرام ممکنست طبیعی باشد یا اینکه کاهش واکنش دهلیزی را نشان دهد. اما بیماری مینیر یک تست تشخیصی مطلق ندارد.
این مطلب اختصاصی سایت دکتر سلام می باشد استفاده از آن فقط با ذکر منبع مجاز می باشد
