درمانگران اغلب استدلال می کنند که رفتار واکنشی با شرارت های ضد اجتماعی تفاوت دارد زیرا شخصی که رفتار واکنشی از خود نشان می دهد ناخودآگاه می خواهد رفتارش برملا شود.
رفتار تهاجمی منفعلانه مفهومی دارد که به سختی می توان بیان کرد هر چند که همه ما آن را تجربه می کنیم. این حالت شامل رفتاری می شود که در نتیجه آن دیگران وجود انرژی مخربی را در ما احساس می کند که خودمان نمی توانیم آن را مستقیما ابراز کنیم. از دیدگاه روان درمانی بیماری که به بهانه ناراحت شدن از به مرخصی رفتن روان درمانگرش تهدید به خودکشی می کند در واقع دچار رفتار تهاجمی منفعلانه شده است. چنین بیماری در خودش نسبت به درمانگری که قرار است غیبت کند احساس خشم نمی کند اما با رفتارش احتمالا درمانگر را نسبت به خود خشمگین خواهد کرد. در زندگی روزمره شخصی که از کمترین توانایی در اعمال قدرت برخوردار است ممکن است برای حفظ تسلط خود به رفتار تهاجمی منفعلانه روی آورد. جوانی که به رغم دریافت اخطار مکرر تکالیف روزانه اش را انجام نمی دهد تا اینکه با فریاد زدن والدین خود مواجه شود در واقع از این واکنش والدین خود تا حدودی احساس ارضا شدن می کند. در محل کار هم شخصی که اصرار می کند همه چیز باید مطابق با مقررات انجام شود در اصل مشتاق است دیگران را تحت تسلط خود داشته باشد ولی خودش حاضر نیست این واقعیت را بپذیرد در حالی که دیگران رفتار سلطه جویانه او را احساس می کنند.
این مطلب توسط مجله پزشکی دکتر سلام تهیه شده است. استفاده از آن فقط با ذکر منبع دکتر سلام(hiDoctor.ir) مجاز می باشد
