قبل از تشکیل زندگی مشترک بهتر است به روحیات و خلقیات طرف مقابلتان پی ببرید و سعی کنید شناخت بیشتری نسبت به آن ها بدست بیاورید وی را از جهات مختلف بررسی کنید تا بتوانید با وی در آینده زندگی خوبی داشته باشید و به مشکل برنخورید
پسری 29 ساله هستم و تمایل ندارم بدون شناخت نسبی طرف مقابل خود ازدواج کنم. از طرفی نمی‌دانم برای شناخت بیشتر باید چه کاری انجام دهم. لطفا مرا راهنمایی کنید.
پاسخ ارائه شده توسط: رکسانا خوشابی؛ کارشناس ارشد مشاوره بالینی
با معاشرت‌های کنترل‌شده و هدفمند. منظور از کنترل شده این است که از ابتدا حد و مرز و میزان معاشرت با توافق دو طرف تعیین شود و مشخص باشد و منظور از هدفمند این است که هدف از این معاشرت، از همان اول برای دو طرف، کاملاً معین باشد. پس لازم است برای شناخت طرف مقابل، طرح داشته باشید، به عمل یکدیگر توجه کنید نه به حرف و شعار.
تمایلات و تنفرات همدیگر را بشناسید، ببینید گذشته و سابقه طرف مقابل چه بوده و طرحش برای آینده و هدفش در زندگی چیست و چقدر با شما هم‌خوانی دارد؟
ببینید قدرت درک همدیگر و توجه به علائق یکدیگر را دارید یا خیر. متأسفانه اکثر ما در ابتدای شکل‌گیری رابطه، اصلاً حواسمان نیست که با چه هدفی داریم وارد یک رابطه می‌شویم. حتماً از ابتدا هدف رابطه را مشخص کنید. اگر هدفتان ازدواج است، این هدف باید برای طرفین، مشترک باشد، اگر هدف یکی از دو طرف ازدواج و هدف طرف مقابل دوستی باشد به هیچ توافقی نخواهید رسید.
هدفتان مشترک باشد، مثلاً هر دو بخواهید برای ازدواج، همدیگر را بشناسید، باید اول تا حدودی خودتان را شناخته باشید، بدانید به چه دلیلی می‌خواهید ازدواج کنید و معیارهایتان برای ازدواج چیست؟
بدین ترتیب در طرف مقابل به دنبال معیارهای محوری و اصلی خود خواهید گشت و بیهوده و بلاتکلیف، از این شاخه به آن شاخه نخواهید پرید. با خودتان صادق باشید و صرفاً برای وقت‌گذرانی و خوش‌گذرانی وارد رابطه نشوید، چون علاوه بر اتلاف وقت و انرژی، دچار تبعات رابطه با کسی که شناختی از او نداشته‌اید، خواهید شد.
بعد از مشخص شدن هدف و معیارها، کنترل میزان، کمیت و کیفیت رابطه را حتماً در دست بگیرید. بهترین حالت معاشرت و دوستی هدفمند، این حالت است که زیر نظر خانواده‌ها انجام شود، یعنی خانواده‌های طرفین، کاملاً در جریان میزان هدف و زمان دیدارها و معاشرت‌ها باشند.
چنین کنترلی، رسیدن شما به هدف، یعنی شناخت دقیق‌تر طرف مقابل را تسریع و تسهیل خواهد کرد. در شبانه روز هشت، نه ساعت تلفن زدن، فرستادن پیامک، چت کردن یا بیرون رفتن، کمکی به شناخت طرف مقابل نخواهد کرد. این کار فقط اتلاف وقت و انرژی و امکانات است و بیشتر این جنبه را دارد که داریم بر خلاء عاطفی یا کمبودهای روانی ناشناخته خود، سرپوش می‌گذاریم.
اگر در خود نیاز به این حجم از معاشرت را احساس می‌کنید بهتر است کمی با خود صادق‌تر باشید و در پی حل مشکل و حتی درمان خود برآیید.