diabetes2
 دیابت یا همان مرض قند بیماری ارثی است که افراد زیادی در دنیا به آن مبتلا هستند. این بیماری به سبب جذب نشدن قند توسط سلول ها رخ می دهد. امروزه پزشکان این بیماری را با تجویز انسولین که نوعی هورمون محرک برای جذب قند از خون است کنترل می کنند.

محققان بتازگی دریافته‌اند که می‌توان از سمّی که حلزون‌های مخروطی هنگام شکار ترشح می‌کنند، برای درمان بیماران دیابتی استفاده کرد.

به نقل از هافینگتون‌پست، حلزون‌های مخروطی سمّی دارند که خیلی زود عمل کرده و شکار خود را از پا درمی‌آورد. تحقیقات جدید نشان می‌دهد که این سمّ که آن را «انسولین مسلح» می‌نامند و توسط این حیوانات آبی تولید می‌شود از بسیاری از داروهایی که برای درمان قند خون بالا مورد استفاده قرار می‌گیرد، اثر قوی‌تری دارد.

 هنگام شکار، برخی حلزون‌های مخروطی همراه با سایر ترکیبات شیمیایی، انسولین را هم به داخل آب ترشح می‌کنند. زمانی که یک ماهی در آن اطراف در حال شنا باشد در صورت تماس با این ترکیب سمّی قند خونش کاهش یافته و ماهی وارد فاز هیپوگلیسمی یا کمبود قند خون می‌شود. در این شرایط، ماهی خیلی راحت قربانی حلزون خواهد شد. به خاطر همین است که بیولوژیست‌های علوم دریایی، این سمّ را به نام انسولین مسلح می‌شناسند.

بتازگی یک تیم تحقیقاتی از ایالات متحده و استرالیا دریافتند که این سلاح زیرآبی می‌تواند با افزایش کارکرد داروهایی با اثر سریع، برای درمان دیابت در انسان مورد استفاده قرار گیرد. تحلیل مولکولی سمِّ حلزون مخروطی این قابلیت را ثابت کرده است و در واقع این سمّ، بسیار سریع‌تر از بهترین انسولین درمانی عمل کرده و در مقایسه با اثر ۱۵ دقیقه‌ای سریع انسولین در بدن، ظرف ۵ دقیقه می‌تواند فعالیت خود را در داخل بدن آغاز کند.

بدن انسان‌ها هم به مانند حلزون‌های مخروطی انسولین تولید می‌کند. اما به‌جای استفاده از آن در قالب سمّ،‌ برای تنظیم میزان گلوکز در خون آن را به کار می‌برد. زمانی که بدن نمی‌تواند انسولین به میزان کافی تولید کند، بیماری‌ای که آن را دیابت می‌نامند، پدید  می آید واین مسئله منجر به افزایش قند خون خواهد شد. به منظور پیشگیری از چنین وضعیتی، افراد دیابتی باید انسولین تزریق کنند.

  محققان این تحقیق دریافتند که انسولین حلزون مخروطی با انسولین انسانی و انسولین ترکیبی در یک چیز بسیار مهم با هم تفاوت دارند: در واقع این انسولین فاقد یک بخش ملکولی است که باعث می‌شود به سایر ملکول‌های انسولین بچسبد. این مسئله باعث می‌شود تا انسولین با سرعت بیشتری در بدن عمل کند. آزمایش‌های انجام‌شده بر روی گیرنده‌های انسولین نشان می‌دهد که انسولین حلزون به اندازهٔ انسولین انسان خوب و مفید نیست، اما قابلیت آن برای عملکرد در قالب روش‌های درمانی آن را به گزینهٔ مناسبی در این زمینه تبدیل کرده است. البته آزمایش‌های بیشتری باید انجام گیرد تا مشخص شود که انسولین حلزون در بدن انسان چطور عمل خواهد کرد.