افراد زیادی هنگامی که قسمتی از بدنشان درد میگیرد بدون نسخه پزشک تعداد زیادی مسکن استفاده میکنند.اما استفاده از این مسکن ها می تواند عوارض جبران ناپذیری به همراه داشته باشد.در واقع آن چیزی که بدن ما می تواند تحمل کند محدود است و بدن بسیاری از افراد ممکن است توان تحمل مسکن های سنگین را نداشته باشد.
آنچه بدن ما می‌تواند تحمل کند محدود است. موترین و ادویل – که هر دو جزو معروف‌ترین داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی هستند و آنها را بنام NSAIDs می‌شناسند – دارای برچسب‌های هشدار مصرف بوده که نشان می‌دهد حداکثر دوز مصرف آن برای بزرگسالان ۱۲۰۰ میلی‌گرم در روز است. در شرایطی که توصیه می‌شود افراد برای تسکین درد از حداقل دوز مصرفی آن استفاده کنند، اما این مسئله هم ضمن آن گفته شده که اگر یک قرص جواب نداد، قرص دوم را بخورید. خوردن دو قرص در فاصله شش ساعت در واقع باعث می‌شود چیزی حدود ۱۶۰۰ میلی‌گرم در روز به دوز مصرفی شما افزوده شود.
این دستورالعمل‌ها، از یک سمت دستورالعمل‌های بی‌خطر و امن این جریان بوده اما سمت دیگر به این خوبی نیست. سایت Drugs.com به تازگی فهرستی از حداکثر دوز روزانه یعنی ۳۲۰۰ میلی‌گرم در روز برای بزرگسالان را مورد بررسی قرار داده است. مقاله‌ای درباره اُوردز ناشی از ایبوپروفن در این باره بحث کرده که علائم این قرص‌ها چگونه خودشان را در اُوردز نشان می‌دهند و باید گفت اگر فردی کمتر از ۱۰۰ میلی‌گرم در کیلوگرم از وزن بدنش از این داروها مصرف کند، علائم خاصی او را اذیت نخواهد کرد. از حادترین عوارض جانبی اُوردز ناشی از ایبوپروفن می‌توان به تشنج، نارسایی کلیوی و نارسایی قلبی اشاره کرد که بعد از مصرف ۴۰۰ میلی‌گرم از آن رخ می‌دهد.
اگرچه ایبوپروفن یکی از مسکن‌های بی‌خطر است، اما در موارد نادر می‌تواند منجر به بروز مشکلات بالینی و آسیب حاد کبدی پیش از اُوردز شود. بسیاری از مواردی از این دست به واکنش گلوبولین ایمنی ارتباط پیدا می‌کند.
در این میان خطرات دیگری هم وجود دارد. برای مثال افرادی که از داروهای تجویزی رقیق‌کننده خون استفاده میکنند، می‌بایست بسیار محتاط باشند؛ چرا که ایبوپروفن می‌تواند خون را به معنای واقعی کلمه رقیق کند. این عارضه جانبی زمینه را برای کبودی یا خونریزی تسهیل خواهد کرد.
