در دوره جدید بازی ها و فعالیت های کودکان تفاوت زیادی با دهه های قبل پیدا کرده است.این روزها اکثر کودکان ساعت های زیادی در طول روز سرگرم بازی ها و وسایل دیجیتال هستند و همین موضوع باعث شده فعالیت بدنی آن ها به شدت کاهش پیدا کند.یکی از درگیری هایی که اکثر خانواده ها با فرزندان خود دارند هم بر سر همین موضوع است.اکثر والدین برای جدا کردن کودکان و نوجوانان خود از وسایل دیجیتال بحث و جدل بسیاری تحمل می کنند.اما به راستی مدت زمان کافی و درست برای خیره شدن به این صفحات جذاب و بازی های دیجیتال چقدر است؟
آکادمی کودکان آمریکا، حداکثر زمان توصیه‌شده برای خیره‌شدن به این صفحات نمایش را دو ساعت اعلام کرده اما آیا این عددی ممکن است؟ فقط دوساعت در روز برای این همه وسیله دیجیتال: تلویزیون، بازی‌های ویدئویی، موبایل، تبلت و لپ‌تاپ.
این آکادمی هشدار داده که مصرف زمان بیشتر می‌تواند به بی‌خوابی و افسردگی در سنین بالاتر منجر شود. پژوهش‌ها تأیید می‌کنند که افزایش ساعات استفاده از چنین وسایلی به بیشتر شدن رفتارهای پرخطر در دوران نوجوانی تبدیل می‌شوند. حالا این صفحات میدان‌های مینی هستند که نبرد خانواده‌ها گرد آن شکل می‌گیرد اما راه‌حل چیست؟
نتایج مطالعه‌ای که در مجله پزشکی آمریکا به چاپ رسید با گرفتن حد وسط در این نبرد، راه‌حلی را پیش پای خانواده‌ها گذاشته است. این مطالعه در دانشگاه فلوریدا و از سال 2013 آغاز شد و در آن روی 6 هزار و 89 نوجوان تحقیق به‌عمل آمد. در این تحقیقات گسترده، فاکتورهای زیادی ازجمله ساعت استفاده، خواب، نمرات امتحانی، الگوی غذاخوردن خانواده، افسردگی، فعالیت‌های فیزیکی و رفتارهای پرخطری مانند حمل اسلحه، دعوا در مدرسه و پرخاش در خانه، مورد مطالعه قرار گرفت. این مطالعه نشان داد که تا 6 ساعت در روز، استفاده از این صفحات اشکالی ندارد. دکتر کریستوفر فرگوسن، مدیر این تحقیق در این‌باره گفت: «تحقیقات مشابهی نیز در دانشگاه آکسفورد صورت گرفته که نتایج تحقیقات ما را تأیید می‌کند. به نظر 6 ساعت استفاده از این دست صفحات، الگویی کاملا عادی است و نتایج منفی اندکی به‌بار خواهد آورد. این صفحات حالا خیلی بیشتر وارد زندگی ما شده‌اند. نقش آنها در زندگی ما قابل مقایسه با یک یا دو دهه قبل نیست. نمی‌توان گفت که فقط دو ساعت باید از این وسایل استفاده کرد زیرا تقریبا غیرممکن است.»
بنابراین باید خانواده‌ها کمی ملایم‌تر برخورد کنند و نسبت به اعتیاد کودکان خود وسواس کمتری نشان دهند. فرگوسن ادامه می‌دهد: «کمی برگردیم و به تاریخ خودمان نگاه کنیم؛ آهنگ‌هایی که گوش می‌دادیم، کتاب‌هایی که می‌خواندیم، کارتون‌هایی که می‌دیدیم. همه این چیزهایی که روز و شب خودمان را با آنها پر می‌کنیم، حالا در یک گوشی هوشمند در دسترس هستند و بچه‌ها از آن استفاده می‌کنند.» با تمام این مسائل اما هنوز نمی‌توان نگرانی خانواده‌ها از چسبیدن دائم بچه‌هایشان به صفحات نمایش را کتمان کرد.
منبع: وقایع اتفاقیه