همه کسانی که اهل گوش دادن به موسیقی هستند، گاهی موسیقی شاد و گاهی موسیقی غمگین گوش می دهند، اما تمایل برخی به موسیقی غمگین بیشتر است.

مجله Frontiers in Psychology نوشت: محققان انگلیسی و فنلاندی با انجام تحقیقی به این نتیجه رسیدند که میزان تمایل افراد به گوش دادن به موسیقی غمگین ناشی از میزان قدرت همدردی آنان است.

محققان قطعاتی از موسیقی غمگین را دراختیار شرکت کنندگان درتحقیق قرار دادند و از آنان خواستند که قبل و بعد از شنیدن موسیقی به برخی سوال ها در فرمی که به آن ها داده شد، پاسخ دهند و احساس خود را بیان کنند. کارشناسان هنگام گوش دادن افراد به موسیقی، میانگین ضربان قلب و فعالیت الکتریکی پوست آنان را ثبت کردند و خصوصیت های فردی مانند سلیقه موسیقیایی و خاطرات غمگین آن ها در گذشته را دراین تجربه درنظر گرفتند.

نتایج نشان داد که واکنش های عاطفی به موسیقی غمگین می تواند ناشی از سه عامل محبت و مهربانی، همدردی و نگرانی باشد. طبق این تحقیق، افرادی که درآن واحد حس نگرانی و ناراحتی را داشتند، عواطف منفی تر را نسبت به کسانی که احساس ناراحتی و مهربانی داشتند، بروز دادند. به عبارت دیگر، افرادی که همزمان احساس ناراحتی و مهربانی داشتند، بیش از دیگران از موسیقی غمگین لذت می بردند. محققان به اعضای این گروه عشاق اندوه لقب داده اند.