سرطان اولیه و ثانویه چه تفاوت هایی با هم دارند؟ آیا خطر سرطان ثانویه بیشتر از اولیه است؟ بله، محققان به این نتیجه رسیده اند که کسانی که به سرطان اولیه دچار هستند، خیلی بیشتر شانس زنده ماندن دارند نسبت به آن دسته از بیمارانی که به سرطان ثانویه دچار هستند. با ما همراه باشید.
این یافته‌ها ممکن است به تشریح پیامدهای ضعیف بیماران جوان مبتلا به سرطان به طور کلی کمک کند. همچنین این پژوهشگران دریافتند که شانس زنده ماندن برای تقریبا تمام انواع سرطان، در سرطان اولیه بیشتر از یک سرطان نامربوط ثانویه<Secondary unrelated cancer> است. نویسندگان این مطالعه می‌گویند: بیشترین تفاوت در میان بیماران جوان‌تر از ۴۰ سال مشاهده می‌شود.
ترزا کیگان، نویسنده این مطالعه می‌افزاید: «اگرچه افزایش بروز سرطان ثانویه‌ها به خوبی در میان بازماندگان سرطان شناخته شده است، کمتر در مورد پیامدهای این سرطان یا تاثیر سن صحبت شده است.» کیگان اپیدمیولوژیست سرطان در مرکز جامع سرطان دیویس دانشگاه کالیفرنیا است.
این محققان داده‌های سال‌های ۱۹۹۲ تا ۲۰۰۸ در بیش از یک میلیون بیمار مبتلا به سرطان از تمام سنین در ایالات متحده را بررسی کردند. آنها سپس سرطان ثانویه را به عنوان سرطان تازه، نه یک عود ارزیابی کردند.
آنان دریافتند که میزان بقای پنج ساله پس از یک سرطان اولیه برای کودکان و جوانان، ۸۰ درصد بود. با این وجود در موارد بروز سرطان ثانویه، این میزان به ۴۷ درصد برای کودکان و ۶۰ درصد برای جوانان کاهش یافته بود.
در همین حال، میزان زنده ماندن در بزرگسالان مسن‌تر ۷۰ درصد و ۶۱ درصد بود. هنگامی که محققان بر ۱۴ نوع سرطان شایع‌تر که بالغین جوان را تحت تاثیر قرار می‌دهند، متمرکز شدند؛ پی بردند که برای همه آنها به جز دو مورد، تفاوت قابل توجهی میان سرطان اولیه و ثانویه وجود داشت.
به عنوان مثال، میزان بقای پنج ساله برای جوانان مبتلا به لوسمی میلوئید حاد به عنوان سرطان اولیه، ۵۷ درصد بود؛ اما این مقدار در مورد سرطان ثانویه، تنها ۲۹ درصد بود. میزان بقای پنج ساله برای زنان جوان مبتلا به سرطان پستان به عنوان سرطان اولیه، ۸۱ درصد بود؛ این مقدار برای سرطان ثانویه، فقط ۶۳ درصد بود.
روشن نیست که چرا بیماران جوان‌تر نسبت به بیماران مسن‌تر مبتلا به سرطان دوم یکسان، نتایج بدتری دارند. اما محققان چند علت احتمالی را پیشنهاد کردند؛ از جمله پاسخ کمتر به درمان، محدودیت در نوع یا دوز درمانی که دریافت می‌کنند یا کاهش ذخایر فیزیکی که توانایی آنها برای تحمل درمان را پایین می‌آورد. سلامت روانی و مسائل اجتماعی نیز ممکن است دخیل باشند.
به گفته این محققان، افراد جوان‌تر از همه حمایت یا منابعی که نیاز دارند، بهره‌مند نمی‌شوند. آنها ممکن است بیمه مناسب نداشته یا مبتلا به افسردگی باشند که می‌تواند با سلامت کلی و بدتر شدن پیامد سرطان آنان مرتبط باشد.
شفا آنلاین
