پژوهشگران براین باورند که تاثیر آسپرین در عقب انداختن بهبودزخم ها می تواند به ساخت داروهایی برای بهبود سریع زخم های مزمن کمک کند. زخم های مزمن شامل عوارض متداول دیابت هستند که به علت افزایش میزان چاقی و ابتلا به دیابت بار خدمات بهداشتی مراقبتی را در سراسر جهان افزایش داده است.
سه روز پس از جراحت، زخم هایی که در موش دیابتی تحت درمان با BLT2سینتتیک بودند(تصویر بالا) سریع تر از زخم های موشهای درمان نشده(تصویر پایین)، بهبود می یابند. فلش ها نشاندهنده ی طول زخم و مثلثها نشاندهنده ی پیشرفت ترمیم اپی تلیوم هستند.
آسپیرین علاوه بر رقیق نمودن خون و ظرفیت شناخته شده ی آن در ایجاد خونریزی، از ترمیم زخم جلوگیری می کند. ترمیم زخم یک فرآیند پیچیده است که به ترمیم لایه ی اپی تلیوم بستگی دارد. اپی تلیوم بیرونی ترین لایه ی پوست است و بروی سطح زخم تشکیل می شود.
سلولهایی بنام کراتینوسیت، نقش مهمی دراین فرآیند بعهده دارند.هنگامیکه مهاجرت سلولهای کراتینوسیت بروی محل زخم ناقص باشد، زخم ها مانند زخم های دیابتی نمی توانند بخوبی ترمیم شوند و تبدیل به زخم های مزمن می شوند. البته دانشمندان هنوز از چگونگی تنظیم حرکت کراتینوسیت ها در موقع ترمیم زخم اطلاع کافی ندارند.
محققین ژاپنی در این مطالعه به بررسی نقش مولکول 12-HHTو رسپتور آن یعنی BLT2درترمیم زخم پرداختند.
مولکول 12-HHTبدنبال جراحت پوست در زمان تشکیل لخته ی خون تولید می شود و BLT2بروی سطح سلولهای keratinocytesوجود دارند.
محققان نشان دادند که 12-HHTبا افزایش مهاجرت سلولهای کراتینوسیت، تشکیل مجدد لایه ی اپی تلیال در محل زخم را تحریک می کند. دانشمندان کشف کردند که مصرف آسپیرین با دوز زیاد (پرمصرف ترین داروی ضد التهابی غیراستروئیدی) ترمیم زخم را از طریق کاهش تولید 12-HHTبه تأخیر می اندازد. محققین همچنین دریافتند که استفاده از نوع سنتزی BLT2سبب تسریع بهبود زخم در موشهای دیابتی می شود.
نتایج این تحقیق در مجله ی The Journal of Experimental Medicineمنتشر شد.
نویسنده ی این مقاله Takehiko Yokomizoمی گوید: در این مطالعه مکانیزمی که بوسیله ی آن آسپیرین سبب تأخیر ترمیم زخم می شود شناسایی گردید.
بر اساس این نتایج استفاده از آسپیرین در بیماران مبتلا به زخم های مزمن باید با احتیاط انجام شود. به گفته ی محققان برای دسترسی به یک درمان بهینه در ترمیم زخم نیاز به تحقیقات بیشتری وجود دارد برای مثال استفاده از درمانهای ترکیبی نظیر استفاده از آگونیست BLT2همراه با فاکتورهای رشد برای تحریک سلولهای ترمیم کننده ی زخم در محل ضایعه می تواند التیام این نوع از زخمها را تسریع کند.
اما بر اساس نتایج این تحقیق، دانشمندان امیدوارند بتوانند داروهایی تولید کنند که به ترمیم زخم های مزمن در انسان کمک کند.
منبع-http://diabetestma.org
