نحوه رفتار با افراد درونگرا و کمک به درمان آنها

اگر فردی درونگرا هستید، اما مطمئن نیستید این واژه چه معنایی دارد یا زمانتان را با افرادی می‌گذرانید که ویژگی‌های درونگرایانه از خود بروز می‌دهند، بهتر است به درک عمیق‌تری از ویژگی‌های این نوع رفتار برسید و نحوه رفتار با افراد درونگرا را یاد بگیرید. پس این مقاله را از دست ندهید.

افرادی با شخصیت درونگرا معمولا ساکت و متفکرند و به‌سادگی در محیط‌هایی با انرژی بالا خسته می‌شوند. معمولا دیگران این افراد را «اندیشمند» می‌دانند و معتقدند چنین افرادی از تنها بودن رضایت دارند.

این یک شاخص کلیدی در تفاوت بین درونگرایان و برونگرایان است.
افراد برونگرا معمولا با تعامل با دیگران، اجتماعی‌بودن و شرکت در گردهمایی‌های اجتماعی، رویدادها و… تجدید قوا می‌کنند. به‌عبارت‌دیگر، فضای اجتماعی به فرد برونگرا انرژی می‌دهد. افراد درونگرا معمولا با جداشدن از موقعیت‌های اجتماعی و افراد دیگر، نشستن در تنهایی یا شاید صحبت‌کردن فقط با فردی که به او اعتماد دارند، انرژی خود را بازیابی می‌کنند. دلیل چنین برخوردی این است که تحریک اضافِی ناشی از سپری‌کردن زمان در کنار مردم، سروصدا و رفت‌وآمد دائمی، انرژی فرد درونگرا را تخلیه می‌کند. بدون امکان برای گوشه‌گرفتن، یک درونگرا خیلی زود مضطرب، ناراحت، کج‌خلق و حتی بیمار می‌شود.

درونگرایان معمولا نسبت به محرک بیرونی مثل صدا، نور و فعالیت بسیار حساس‌اند. درحالی‌که شاید برونگراها کارکردن در حین گوش‌دادن به رادیو را بسیار راحت ببینند، درونگراها شاید رادیو را باعث حواس‌پرتی و مانع سکوتی بدانند که می‌توانند در آن به‌شکل موثر کار کنند.

با وجود تفاوت‌های بین درونگرایان و برونگرایان، هیچ کدام نسبت به هم برتری ندارند – نحوه رفتار با افراد درونگرا
هیچ نوع شخصیتی بهتر یا بدتر از دیگری نیست. در زمان کنونی ظاهرا ویژگی‌های برونگرایانه را بیشتر ستایش می‌کنند، چون درحال‌حاضر افراد با زحمت از نردبان مشارکت بالا می‌روند و در بسیاری از مکان‌ها، اعلام حضور شخص با صدای بلند و عرضه‌ی مهارت‌های فردی به جهان، بخشی ضروری از موفقیت در مشاغل رقابتی و حوزه‌های فروش محسوب می‌شود. این موضوع شاید برای افراد درونگرا چالشی و البته نه غیرممکن به‌نظر برسد. بااین‌حال، شخصیت‌های آرام هم به‌اندازه‌ی همتایان پرسروصدا معتبر و مهم‌اند؛ فقط اغلب در مرکز توجه قرار نمی‌گیرند.

بااین‌حال چیزی که معمولا اتفاق می‌افتد، این است که بعضی افراد بیشتر برونگرا هستند و برخی دیگر درونگرایی بیشتری دارند و عده‌ای دارای «انعطاف مرکزی»اند، یعنی تقریبا هر دو ویژگی در آنها برابر است. هر ویژگی ممکن است در بعضی موقعیت‌ها آشکار باشد. هر فردی از جنبه‌های بسیاری ساخته شده است و درونگرایی یا برونگرایی تنها دو بخش از یک کل بزرگ‌تر هستند. بااین‌حال، آنچه اتفاق می‌افتد، این است که شما به یکی از آنها گرایش دارید، آن‌هم براساس اینکه چطور زمان، تعاملات اجتماعی و نیازهایتان به بازیابی انرژی‌تان را تنظیم می‌کنید.
ابراز میزان درونگرایی وابسته به شرایط است.

بعضی افراد به‌شدت برونگرا یا درونگرا هستند. ممکن است زندگی برای چنین افرادی نسبت‌به افراد دیگری که در هر دو ویژگی «متعادل‌تر» هستند، بسیار دشوارتر باشد. این بدین معنا نیست که این افراد «عادی» نیستند، بلکه یعنی احتمال بیشتری وجود دارد که در زمینه‌های اجتماعی‌ای که مردم انتظارات مشخصی از رفتار و تعامل «نوعی» دارند، این افراد با مشکلاتی مواجه شوند. واژه‌ی «میانه‌رو» برای اشخاصی به‌کار می‌رود که میزان تقریبا برابری از درونگرایی و برونگرایی را از خود نشان می‌دهند. بااین‌حال شاید چنین فردی صرفا یکی از این دو خصلت را دارا باشد، اما در بروز خصلت غالب، متعادل باشد و البته در بروز هر دو خصلت احساس راحتی کند.

اینکه برای شناخت هرکس، برچسبی مطلق به او بزنیم، برای ما وسوسه‌برانگیز است، اما شخصیت انسان بسیار پیچیده‌تر از آن است که چنین برخوردی با آن شود. هم درمورد خودتان و هم دیگران از این گرایش پرهیز کنید و فکر نکنید ویژگی‌های شخصیتی، همه‌چیز را تعریف می‌کنند. این‌گونه نیست و ممکن هم نیست باشد. شکل‌گیری شخصیت شما به‌عنوان یک کل، تا حد زیادی به مهارت‌‌های اجتماعی‌ای که می‌توانید یاد بگیرید نیز بستگی دارد. اینکه کسی را درونگرا بدانند، به این معنا نیست که نمی‌تواند مسئول،‌ قدرتمند یا در مرکز توجه باشد. درونگرایانِ معروف و بی‌شماری هستند که رهبرانی بزرگ، افرادی الهام‌بخش و بنیانگذاران تغییر شناخته می‌شوند.

فرد برونگرا گاهی برای بروز واکنش [صحیح]، تفکر عمیق به مسائل و دستیابی به تنهایی و صلح و آرامش، زمان صرف می‌کند. برای شخصیت‌های برونگرا، اینکه زمان‌هایی طولانی را در چنین حالاتی سپری کنند، مسئله‌ای مهم یا ضروری نیست. بااین‌حال، همان‌طور که درونگراها نباید برچسب «همه یا هیچ» بخورند، برونگرا هم از این قاعده مستثنا نیستند.

این کار، هم ناعادلانه است و هم بی‌ادبانه. افراد درونگرا در موقعیت‌های اجتماعی مشارکت می‌کنند و احتمالا به‌اندازه‌ی هر فرد دیگری، برخوردی دوستانه دارند یا خوش‌مشرب و خوش‌صحبت‌اند. درواقع تمام ویژگی‌ها یا مهارت‌های شخصیتی را می‌توان آموخت یا تقلید کرد، اما این هیچ ربطی به این ندارند که فردی درونگراست یا برونگرا. هر انسانی از برخورد با دیگران لذت می‌برد و صرفا میزان برخورد مطرح است: با چه کسی و برای چه مدتی. افراد درونگرا و به‌خصوص آن دسته از درونگرایانی که به شناخت درستی از خود رسیده‌اند، بیشتر، تعاملات خود را به گونه‌ای مدیریت می‌کنند که خستگی یا احساسات شدید احتمالی را به حداقل برسانند.

هم درونگرایان و هم برونگرایان به‌طور برابر قادر به یادگیری و به‌کارگیری مهارت‌های اجتماعی‌اند، دقیقا همان‌طور که خلافش هم صادق هست و هر دو گروه می‌توانند از نظر اجتماعی بی‌کفایت باشند. پس مهارت‌ها مسائلی مجزا از ویژگی‌های شخصیتی‌اند.
بسیاری از افراد درونگرا در مشاغلی کار می‌کنند که شامل تعاملات زیادی با افراد مختلف است؛ چیزی که خواهید فهمید، این است که آنها به‌دقت سیستم را مدیریت می‌کنند تا بتوانند با تعامل دائمی کنار بیایند. برای مثال، شاید تعداد محدودی ملاقات روزانه تنظیم کنند یا شاید هرگونه ارتباط بعد از کار را رد کنند، ارتباطاتی که ارزش وقتشان را ندارد.

هرچه سن ما بیشتر می‌شود، جا افتاده‌تر می‌شویم و برخی از شدیدترین و آشکارترین خصوصیات درونگرایی یا برونگرایی، کمتر در ما ظاهر می‌شوند. درواقع با گذر روزها، هر دو نوع شخصیت به منطقه‌‌ای متعادل نزدیک می‌شوند. این تغییر به برونگرایان امکان می‌دهد حالات متفکرانه‌ی بیشتری داشته باشند و درعین‌حال، به افراد درونگرا اجازه می‌دهد بیش‌ازپیش اظهار وجود کنند و درباره‌ی چیزهایی که به‌نظرشان مهم است، اعلام نظر کنند. بسیاری از این تغییرات ناشی از خِردی است که همراه با تجربه به‌دست آمده و درس‌گرفتن و حس‌کردن امنیت در زندگی را امکان‌پذیر کرده است.

این بخش از راهنمای نحوه رفتار با افراد درونگرا، برای همه مفید است، حتی خودِ درونگراها. درونگرابودنِ شما به‌معنای این نیست که به‌طور خودکار می‌دانید چطور با دیگر درونگرایان رفتار کنید.

افراد درونگرا دوست دارند بدانند که صدایشان شنیده می‌شود، اما تقلا نمی‌کنند که مطمئن شوند شما گوش می‌دهید. اگر احساس کنند علاقه‌ای به ارتباط و گوش‌کردنِ واقعی ندارید، ساکت می‌شوند و از ادامه‌ی صحبت بازمی‌مانند. ممکن است در حین ارتباط با فردی، سریع به‌سراغ فرد دیگری بروید و با او صحبت کنید؛ شاید این موضوع برایتان اهمیتی نداشته باشد، اما اگر می‌خواهید ارتباطی واقعی با فردی درونگرا برقرار کنید، باید تلاش کنید ارتباط درستی بسازید و به‌راستی گوش کنید.

اگر به افراد درونگرا نشان دهید که به گوش‌دادن به آنها متعهدید، این افراد نیز دوست خواهند داشت به داستان شما گوش دهند؛ درواقع، آنها می‌توانند منبع خوبی برای درمیان‌گذاشتن ایده‌ها، نظرات و نگرانی‌هایتان باشند. ازآنجاکه افراد درونگرا معمولا شنوندگان خوبی هستند، اگر مشکلی دارید یا نیاز به مشورت دارید، آنها گوش خواهند داد، صبر خواهند کرد تا حرفتان تمام شود و بعد مشورتی می‌دهند. ممکن هم هست اجازه بخواهند به چیزی که گفته‌اید، خوب فکر کنند و بعد با راهکار یا ایده‌ای برگردند.

همان‌طور که قبل‌تر توضیح داده شد، برخلاف افراد برونگرا، وقتی مردم برای مدتی طولانی در اطراف فردی درونگرا باشند، از انرژی وی کاسته می‌شود. پس احساس بدی نداشته باشید که دوست درونگرایتان نمی‌خواهد هفت روز هفته و ۲۴ساعته با شما بگردد. این مسئله شخصی نیست، بلکه برای حال خوب و نشاط وی ضروری است.
افراد درونگرا پس از هر تعامل یا رویداد، اطلاعات زیادی را پردازش می‌کنند. به همین دلیل زمان استراحت و دوربودن از افراد دیگر بسیار مهم است.

منبع: آفتاب یزد