محققان تحقیقاتی انجام داده اند که نشان می دهد، ژنتیک یکی از عوامل موثر بر خودکشی است. انجام آزمايش خون می تواند، امکان شناسايي ژن‌هاي دخيل در خودکشي را فراهم نماید. هم چنین شواهد روشني در دست است که نشان مي‌دهد رفتار خودکشي‌گرايانه شامل افکار خودکشي، تلاش براي خودکشي يا اقدام به خودکشي ارثي بوده و در بيش از يک نفر از اعضاي خانواده يا افراد يک نسل ديده مي‌شود.
محققان بر اين باورند که نيمي از خطر اقدام به خودکشي با زمينه ژنتيکي در ارتباط است و در اين صورت، مشخص کردن ژن دخيل يا مجموعه‌اي از ژن‌هاي جهش يافته مي‌تواند از خودکشي برخي افراد پيشگيري کند.
محققان دانشگاه جان هاپکينز در اين مطالعه 417 فرد مبتلا به اختلالات رواني مختلف را براي شناسايي مشابهت‌هاي ژنتيکي مورد بررسي قرار دادند. نتايج اين بررسي نشان مي‌دهد، اعضاي خانواده‌اي که داراي سابقه اقدام به خودکشي يا اختلال دوقطبي هستند، شباهت ژنتيکي قويتري دارند؛ همچنين تنوع ژني در افراد مبتلا به افسردگي که تلاش براي خودکشي داشتند، بيش از ساير مبتلايان به افسردگي مشاهده شد.
ژن SKA2 مسئول تنظيم پاسخ مغز به استرس و آزاد کردن هورمون استرس – کورتيزول – است. کوتيزول، هورموني است که به مغز براي پاسخ دادن به استرس و شرايط خطرناک کمک مي‌کند.با پايان استرس، انتشار هورمون کورتيزول توسط ژن SKA2 متوقف مي‌شود، اما ژن جهش‌يافته نمي‌تواند احساسات منفي را مهارکند.مطالعه صورت گرفته بر روي 325 نفر نشان مي‌دهد که با انجام آزمايش خون، امکان شناسايي افراد با افکار خودکشي يا در معرض اقدام به خودکشي با دقت 80 درصد فراهم مي‌شود.
منبع: آفرینش
