با بالا رفتن سن به طبع مشکلات و اختلالات مختلفی برای سلامتی به وجود خواهد آمد. خراب شدن دندان ها از جمله این موارد است. عدم مراقبت مناسب از دندان ها باعث خواهد شد تا به بالا رفتن سن آسیب های شدیدی به آنها وارد شود و فرد مجبور به استفاده از دندان مصنوعی باشد. ایمپلنت دندان مصنوعی موضوعی است که قصد پرداختن به آنرا داریم با دکتر سلام همراه باشید.
دندان مصنوعی با پایه ایمپلنت نوعی اوردنچر (overdenture ) است که بر روی ایمپلنت قرار گرفته و توسط ایمپلنت در جای خود محکم نگه داشته و پشتیبانی می شود. دندان مصنوعی معمولی روی لثه قرار می گیرد و هیچ پشتیبانی ندارد به همین علت دائما در جای خود می لغزد یا لق می شود.
دندان مصنوعی کامل با پشتیبانی ایمپلنت زمانی استفاده می شود که دندانی برای پشتیبانی در فک وجود ندارد اما استخوان کافی برای کاشت ایمپلنت وجود دارد. پروتز مصنوعی بر پایه ایمپلنت ضمایم مخصوصی دارد که کمک می کند دندان روی ایمپلنت متصل شود.
معمولا این روش در فک پایین استفاده می شود چون دندان مصنوعی معمولی در فک پایین ثبات کمتری دارد. دندان مصنوعی معمولی که متناسب با فک بالا ساخته می شود، بدون پشتیبانی کاملا ثابت می ماند و نیازی به پشتیبانی ایمپلنت ندارد. با این حال می توانید در فک بالا نیز از این روش استفاده کنید.
درست همانند پروتز مصنوعی معمولی، برای تمیز کردن پروتزهای با پایه ایمپلنت و لثه اطراف آن هر روز باید آن را از دهان در بیاورید و از خوابیدن با دندان مصنوعی پرهیز کنید. برخی افراد ترجیح میدهند از بریج و روکش ثابت استفاده کنند تا نیازی به در آوردن آن نباشد. در این صورت باید به دندانپزشک مراجعه کنید تا وضعیت دهان شما را بررسی کند و گزینه های موجود را با شما مطرح نماید.
این نوع درمان به چه کسانی توصیه می شود
دکتر ادیب در این باره گفت: تحلیل رفتن استخوان دهان باعث خواهد شد تا دندان های مصنوعی به خوبی در دهان فرد قرار نگیرند و از رو برای درمان این اختلال از ایمپلنت دندان استفاده می شود، همچنین هزینه بالای درمان از جمله موارد تاثیر گذار در انتخاب این نوع درمان است. هزینه درمان بر اساس ثابت و یا متحرک بودن متفاوت است.
انواع روش های ایمپلنت دندان مصنوعی از زبان دکتر ادیب
دو روش برای ایجاد گیر توسط ایمپلنت برای دندان مصنوعی وجود دارد: بال اتچمنت و بار انچمنت انجام جراحی جهت دو روش یکسان است آنچه تفاوت می کند نحوه سوار شدن دست دندان رو امپلنت هاست برای هر دو روش حداقل تعداد ایمپلنت های مورد نیاز 2 عدد می باشد.
بال اتچمنت: هر کدام از ایمپلنت های کاشته شده در فک توسّط قطعه های دیگر که روی ایمپلنت بسته می شود به پروتز (دست دندان) اتصال می یابد در اغلب موارد این قطعه رابط به شکل گوی میباشد و اصطلاحاً مانند دگمه های زیر و رو به حالت نرینگی در مادگی که در پروتز کار گذاشته شده قرار می گیرد و با ایجاد یک صدای کلیک باعث اتصال و ثابت پروتز به ایمپلنت می شود.
البته این حالت نر و مادگی می تواند برعکس هم باشد یعنی قسمت نرینگی در پروتز و قسمت مادگی در ایمپلنت قرار گیرد.
بارانچمنت: یک میله فلزی باریک (بار) متصل کننده ایمپلنت های قرار داده شده در فک می باشد. دست دندان توسط کلیپسی که در آن تعبیه شده به قسمت بار یا همان میله فلزی اتصال می یابد.
مراقبت های لازم
دکتر ادیب خاطر نشان کرد: باید شب ها برای تمیز کردن دندانها، دندان مصنوعی را از دهان در بیاورید. باید به دقت اطراف ضمایم را تمیز کنید. همه بخشهای پروتز جدید باید توسط دندانپزشک تست شوند تا از محکم بودن آنها اطمینان حاصل شود. حتی اگر دندان ثابت و محکم باشد باز ممکن است هنگام جویدن کمی بلغزد. این حرکت جزئی دندان میتواند باعث سایش آن به لثه ها شود که درد ایجاد مینماید. دندانپزشک پس از کاشت دندان مصنوعی تان، لثه ها را بررسی می کند و نحوه تماس دندانهای بالا و پایین (بایت) را ارزیابی میکند.
گیره یا ضمایم دیگر در دندان مصنوعی میله ای معمولا باید هر 6 تا 12 ماه یکبار تعویض شوند. این اجزاء از مواد پلاستیکی (نایلون) ساخته میشوند و پس از مدتی استفاده مداوم مستهلک می گردند.
تفاوت ایمپلنت با دندان طبیعی
ایمپلنت دندان شباهت بسیار زیادی با دندان های طبیعی دارد؛ این شباهت تا جایی است که حتی وجود ایمپلنت حسی شبیه به دندان های طبیعی را به فرد خواهد داد؛ اما در واقع تفاوت های زیادی بین این دو وجود دارد. از جمله مهم ترین تفاوت های بین این دو نوع درمان نحوه اتصال دندان به دهان است، عکس العمل آنها به بیماری های دندان، وضعیت نگهداری و نیز ترمیم این ساختارها است. دندان ها به استخوان اطراف آنها با استفاده از یک بافت نگهدارنده متصل هستند که از فیبر کلاژن ساخته شده و از یک طرف به دندان و از طرف دیگر به استخوان متصل است. این موضوع در حالی است که ایمپلنت های دندان مستقیماً در داخل استخوان قرار دارند. همانطور که در بالا توضیح داده شد، بافت لثه نیز به ریشه دندان با فیبر کلاژن متصل است. به هر حال، بافت لثه فقط می تواند به سطح ایمپلنت های دهان چسبانده شود.
دندان های طبیعی مستعد ابتلا به پوسیدگی و نیز استفاده از روش درمانی عصب کشی در مواقع مورد نیاز هستند. این موضوع در حالی است که ایمپلنت دندان فلزی هستند و به همین دلیل دچار پوسیدگی نمی شوند و نیازی به عصب کشی آنها وجود ندارد. علاوه بر این دندان های طبیعی مستعد ابتلا به بیماری لثه (پریودنتال) هستند، در حالی که ایمپلنت های دندان می توانند به مشکل پری ایمپلنتیتیس دچار شوند که در آن واکنش التهابی سلول های زنده بافت اطراف ایمپلنت می تواند باعث عقب رفتن استخوانی شود که ایمپلنت در آن قرار گرفته است.