برخی افراد با مشاهده آبسه دندان به سرعت به سراغ داروهای آنتی بیوتیکی رفته و از آن ها مصرف می کنند. آن ها تصور می کنند این قبیل داروهای خوراکی و تزریقی باعث بهبودی آن ها می شوند در صورتی که موجب آسیب زدن به ناحیه آبسه کرده می گردند.
مطلب مهمی که قصد داریم مورد بررسی قرار دهیم این است که چه وقتی برای عفونت ها و آبسه های دندانی احتیاج به داروهای آنتی بیوتیک خوراکی و تزریقی پیدا می کنیم. این مقاله ای است که هر دکتر یا دندان پزشک بایدبداند و از سابقه شخصی در آن پیشگیری کند. زمان تجویز آنتی بیوتیک ها 3 نکته را باید در نظر بگیرید: بیمار، میکروارگانیسم، بهترین دارو.
در گزینش آنتی بیوتیک ها بهتر است حساسیت مریض نسبت به انواع داروها، مشکل در کلیه و کبد، مشکلات ایمنی، مشکل در بلع، حامله بودن یا دوران شیر دادن، مصرف داروهای پیشگیری کننده از حاملگی، علاوه بر این سن و میزان عفونت را باید بدانید. باید به صورت مطلوب میكرو ارگانیسم تولید کننده عفونت از کشت میكروبی کنار شده شود، تا میزان حساسیت به آنتی بیوتیک بررسی گردد،ولی این موضوع تنها در عمل های جراحی بیمارستانی میسر است.
دکتر آقا بیگی خاطر نشان کرد: در واقع اکثر عفونت ها به حالت کور کورانه درمان میگردند. طبق شناخت میكرو ارگانیسم های رایج در حیطه کار دندان پزشكی و حساسیت آن ها به آنتی بیوتیک های ویژه، مهم است. تاثیر داروها، جذب، عوارض ناخواسته، مقاومت دارویی، و فرم های دارویی همه باید بررسی شوند. بهترین دارو از نظر بیمار، مهم ترین آن نسبت به میکروارگانیسم عفونی و فرم قابل اعتماد ساده، مناسب ترین آنتی بیوتیک منتخب است. باید به یاد داشته باشید که پروفیلاکسی با آنتی بیوتیک با درمان با آنتی بیوتیک فرق دارد.
اول باید آبسه را شناسایی کنیم آبسه دهانی از 1 فضای بسته که سرشار از سلول های دفاعی با میكرو ارگانیسم درون آن است، ایجاد شده است. این میكرو ارگانیسم ها به وسیله سلول های دفاعی با سلول های گلبول قرمز محدود، فراگرفته شده اند، در واقع به وسیله سلول های دفاعی میكرو ارگانیسم ها رفع می گردند. در این وضعیت سموم ناشی از ترشح میکروارگانیسم ها و حتی میكرو ارگانیسم های از بین رفته در قسمت آبسه، برای بدن به صورت اتساع، تورم وارد ناحیه عارضه دار می شوند.
دکتر آقا بیگی در ادامه افزود: مناسب ترین کار برای رفع این مشکل بیرون آوردن دندان عفونی با درناژ آبسه از درون دهان و بعد تجویز آنتی بیوتیک برای مدیریت عفونت می باشد. حال در صورتی که پیش از کشیدن و درناژ بیمار به حالت مکرر آنتی بیوتیک میل کند و آبسه درناژ نشود، آبسه به صورت مزمن و حالت سلولیت باز میگردد که درد و ورم آن بالاتر از زمانی است که بیمار آبسه داشته است و در این موقع خطر بیرون آوردن و یا درناژ آبسه بسیار بالا خواهد بود
چون در این ضعیت ناحیه بسیار پر خون است و خطر خون ریزی بالاست. بهتر آن است که در مرحله آبسه دندان کشیده شود و درناژ صورت بگیرد و بعد آنتی بیوتیک برای مدیریت عفونت تجویز شود. بهتر است آنتی بیوتیک مصرفی مانند آموکسی سیلین برای هوازی ها و مترونیدازول برای بی هوازی ها گزینه اول ما باشد و در صورتی بیمار قادر به مصرف خوراکی نباشد از روش تزریقی تجویزی استفاده شود.
برای کنترل التهاب از قبل می توانیم داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی در کنار استامینوفن تجویز کنیم، چون با کنترل التهاب بی حسی مناسب تر صورت می پذیرد و بیمار با درد کمتری مواجه می شود.گزارش شده است که بیشتر بیماران که قبلا با پنی سیلین تزریقی در مرحله آبسه برای مدیریت عفونت به وسیله پزشک یا دندان پزشک تجویز گردیده آبسه دندان به مرحله سلولیت (محاد) وارد شده تورم و درد بیمار بسیار بالا بوده که در این حالت آبسه ای که ممکن بود از درون دهان درناژ شود، از ناحیه صورت به صورت فیستول درناژ شده و وصعیت ناهنجاری را ایجاد کرده است که این ناهنجاری غالبا در صورت برجای می ماند.