برای میلیون ها نفر، ریزش مو یک مشکل عمده است که ممکن است باعث، از دست دادن اعتماد به نفس، ناامیدی و حتی افسردگی شود.
ریزش مو می تواند شامل ریزش اولیه و یا ریزش مو به طور کامل از بین بردن مو در بالای قسمت فوقانی و بالای سر باشد…
پوست سر به طور متوسط ، شامل حدود 100000 تار مو است. (افرادی که دارای موهای قرمز یا بلوند هستند تا حدودی بیشتر از این است.)
از دست دادن 30درصد کل موها از تعداد موجود در اوج نوجوانی که در اواسط 50سالگی اتفاق می افتد، که بخشی از روند پیری طبیعی است.
از دست دادن یک درصد کوچکتر از این به طور کلی منجر به ظاهر نازیبایی از ریزش مو نمی شود.
برای زنان، ایجاد آلوپسی آندروژنی به سه مرحله تقسیم می شود. الگوی معمول ریزش مو در زنان، نازک شدن ناگهانی پیشرونده در ناحیه بیضوی در بالای سر پوست است..
تلوژن افلوويوم حاد، یک ریزش موی منتشر سر است که در حدود سه ماه بعد از یک عامل شعله ور کننده ایجاد می شود و خود به خود بهبود می یابد و اسکار نیز بر جای نمی گذارد.
برخی از علل شایع این نوع ریزش مو عبارتند از :
ریزش موی بعد از بیماری های تب دار
ریزش موی بعد از حاملگی
این نوع ریزش مو، چند ماه بعد از زایمان شروع می شود و در طی ۳ تا ۶ ماه نیز خود به خود متوقف می گردد
ریزش موی بعد از بیماری های سیستمیک مزمن د. ریزش موی ناشی از داروها
داروهای زیادی ممکن است باعث ریزش مو شوند از جمله بروپرانولول . کاپتوپریل ، فنی توئین ، سایمتیدین ، قرص های جلوگیری از بارداری و
ریزش موی بعد از رژیم غذایی سخت .
کاهش وزن ناگهانی می تواند باعث تشدید تلوژن افلوویوم شود. گرسنگی طولانی مدت می تواند باعث خشکی ، ناز کی و کاهش تراکم موها گردد.
ریزش موی بعد از اعمال جراحی
ریزش موی بعد از استرس های شدید روحی
ناشی از کمبود آهن
کمبود آهن حتی بدون ایجاد آنمی می تواند باعث ریزش مو شود.
تلوژن افلوویوم
در اغلب موارد، علت خاصی را نمی توان برای تلوژن افلوویوم حاد پیدا کرد، تلوژن افلوویوم حاد در طی ۳ تا ۶ ماه متوقف می شود. در صورتی که ریزش مو بیشتر از ۶ ماه طول بکشد ، به آن تلوژن افلوویوم مزمن گفته می شود.
درمان تلوژن افلوويوم حاد یک اختلال خود محدودشونده است که معمولا در طی ۳ تا ۶ ماه بهبود می یابد.
اطمینان خاطر دادن به بیمار در مورد دوره ی بیماری و گذرا بودن آن معمولا کافی است.
محلول مینوکسیدیل نیز ممکن است در روند درمان کمک کننده باشد.