لکنت احتمالا ریشه زنتیکی دارد. برخی از ژنها کودک را برای ابتدا به لکنت مستعدتر می کنند. کودک مبتلا به این عارضه هیچ تفاوتی از لحاظ عملکرد ذهنی و یا شخصیتی با گروه هم سنش ندارد. لکنت میتواند افزایش و یا کاهش داشته باشد.
لکنت زبان، عارضه‌ای است که در تمامی کودکان به یک شکل ظاهر نمی‌شود، بنابراین باید عادت‌هایی که در کودکتان پدیدار می شود را جدی بگیرید
سمیرا سعادت، آسیب شناس گفتار زبان گفت: نوعی اختلال روانی گفتار است که به صورت قطع روان کلام، تکرار کلمات، کشش صداها و مکث بین واژه‌ها در میان کودکان و نوجوانان مشاهده می شود.
وی افزود: اغلب کودکانی که دچار لکنت زبان هستند، در واقع می دانند که چه می خواهند و بارها آن را با خود تکرار می کنند اما به راحتی و در شرایط خاص قادر به بیان آن نخواهند بود، بنابراین این نوع کلنجار و تلاش کردن برای بیان حرف‌هایشان آنان را دچار پریشانی و آشفتگی می کند.
این آسیب شناس و گفتار درمان با اشاره به اینکه، لکنت در تمامی کودکان به یک شکل ظاهر نمی‌شود اظهار داشت: این نوع عارضه در برخی کودکان مانع از ایجاد ارتباط اجتماعی در میان افراد می شود و در گروهی دیگر از کودکان لکنتی، همراه با فشارهای عصبی، اضطراب، تغییر حالتهای چهره و… بروز می کند.
سعادت در پایان تاکید کرد: اگر کودکتان تازه دچار لکنت شده است و در طی زمان خاص بهبود نیافته است، بهتر است برای پیشگیری از ایجاد( اضطراب تنش، ناکامی) از همین دوران کودکی او را تحت درمان قرار دهید.
