به‌طور کلی طب مکمل دیدگاه درمانی به تغذیه انسان دارد و بر این باور است مواد‌غذایی علاوه بر فواید تغذیه‌ای، خاصیت دارویی نیز دارند. به همین علت از اثر درمانی سوپ‌ها یا آش‌ها استفاده می‌کند.
به‌طور کلی سوپ‌ها به ۲ دسته تقسیم می‌شوند، دسته اول آن‌هایی هستند که گوشت دارند و به آن «اسفیدباج» می‌گویند که ترشی هم ندارد. دسته دوم آن‌هایی را شامل می‌شود که گوشت ندارند که به آن‌ها آش ساده، شوربا یا مزوره می‌گویند.
سبزی‌های سوپ
سبزی‌های سوپ بنا به طبع، خاصیت و طعم‌دهندگی در سوپ استفاده می‌شوند. به‌عنوان مثال طبع نعنا گرم است، بنابراین وقتی در سوپ می‌ریزیم، طبع آن سوپ را گرم می‌کند. از سویی نعنا خواصی دارد که برای مشکلات تنفسی مفید است.
ضمن آن‌که حبس باد شکم می‌دهد و از اسهال جلوگیری می‌کند. طعم نعنا هم در رفع برخی مشکلات نقش مهمی دارد. به‌طور کلی طعم چند فاکتور را در برمی‌گیرد یکی این‌که برای چه سنی سوپ استفاده می‌شود، به‌عنوان مثال کودکان برخی طعم‌ها را نمی‌توانند تحمل کنند و در تهیه سوپ برای آن‌ها باید به این مورد توجه شود. فاکتور مهم دیگر مردمی هستند که برای آن‌ها سوپ تهیه می‌شود. به‌عنوان مثال مردم آذربایجان فسنجان را شیرین‌تر میل می‌کنند و…
نقطه مقابل نعنا، اسفناج قرار دارد که سرد است و مدر و برای بیماری‌های ریه مناسب نیست. بنابراین در تهیه‌اش به سبزی مورد استفاده در آن باید توجه لازم را داشت زیرا هر کدام خاصیتی دارد که می‌تواند در حال بیمار تاثیر مستقیم داشته باشد. امروزه آشپزها یکسری مواد را به سوپ اضافه می‌کنند و تنها هدف‌شان دادن شکل مناسب به سوپ است. در گذشته دستور پخت سوپ را حکیم به آشپز می‌داد و به‌طور کلی در کنار دستور پخت این‌که این ماده برای چه افرادی مفید و برای چه کسانی مضر است نیز می‌آمد.
