خوشبختی واقعی در احساس آرامش در لحظه حال است.احساس کردن آن به عادت‌های فکری، احساسات، کلمات و رفتار بستگی و تا حد زیادی ژنتیکی فرد بستگی دارد.
امیر هوشنگ مهریار، روانشناس گفت: خوشبختی یک مفهوم نسبی است که در یک جامعه با جامعه دیگر فرق می کند بعضی افراد، ثروت، علم یا دین داری را به عنوان عامل خوشبختی در نظر دارند.
وی افزود: خوشبختی با نوعی آرامش، شادابی و امنیت خاطر همراه است. امنیت خاطر بر اثر عوامل محیطی چون امنیت مالی در فرد به وجود می آید. همچنین عاشق شدن و داشتن فرزندان سالم نیز در در نظر برخی به عنوان عامل خوشبختی شناخته می شود.
این روانشناس با اشاره به وضعیت جوامع امروز اظهار داشت: در جوامع امروز رفتن به دانشگاه و کسب تحصیلات عالی به عنوان عامل خوشبختی فرد قلمداد می شود در این میان افرادی هستند که به طور ذاتی آمادگی بیشتری برای خوشی و احساس امنیت دارند اینگونه افراد از کمترین امکانات برای ایجاد احساس خوشبختی در خود استفاده می کنند.
مهریار تصریح کرد: افرادی نیز به دنبال ایده آل های غیر واقع بینانه می روند. این مسئله در میزان خوشبختی فرد تاثیر می گذارد. نبود ایده آل های غیر واقع بینانه در فرد سبب می شود بدون داشتن عوامل خوشبختی چون ثروت نیز این احساس در آنها دیده می شود.
وی عنوان کرد: تعامل بین امکانات محیطی و شخصیت افراد است که احساس خوشبختی را در آنها به وجود می آورد. بعضی افراد نسبت به محیط خود خوش بین هستند این احساس را به خوبی تجربه می کنند.
این روانشناس خاطر نشان کرد: در بعضی افراد فزون خواهی و جاه طلبی دیده می شود این ویژگی در افراد سبب می شود کمتر احساس خوشبختی کنند.
