image_13931001312453

متاسفانه با افزایش مرگ و میر افرادی که به مواد مخدر گوناگون اعتیاد داشتند پزشکان به این نتیجه رسیدند که موادی که این افراد مصرف میکرده اند دارای ناخالصی های فراوان بوده اند و همین امر باعث مرگ آنان شده است!

از امروز صبح تا پایان شب هفت نفر می‌میرند و مسبب مرگ آنها هم اعتیاد خواهد بود. از اول فروردین امسال تا آخر ماه آبان یعنی در طول هشت ماه، هر روز همین وضع بوده و هر روز به‌طور میانگین هفت نفر به واسطه اعتیاد به سینه قبرستان رفته‌اند.

 مرگ 1762 نفر در هشت ماه سال 93 که هم پزشکی قانونی تائید می کند و هم ستاد مبارزه با مواد مخدر، معنی اش این است که در ایران ماهانه 220 معتاد از عوارض سوءمصرف مواد می میرند واعتیاد، زندگی 220 خانواده را تحت الشعاع قرار می دهد.

تا بوده همین بوده و اعتیاد بوده و مرگ، اما چون روند مرگ و میرها روبه رشد است باید نگران بود. این مرگ و میرها نشانه یک بحران است، امواجی برخاسته از یک نوع شیادی در حال رشد.

تولیدکننده های شیاد، مواد ناخالص تولید می کنند و موادفروشان شیاد، ناخالصی را تنگ مواد می زنند و این کار آن قدر تکرار می شود که با هر بار دست به دست شدن مواد، قدری ناخالصی به جنس اضافه می شود تا دست آخر موادی به دست مصرف کننده می رسد که فقط ماکتی از ماده ای افیونی است.

ناخالصی های موادمخدر، چالشی است که با موضوع مرگ و میر معتادان گرهی کور خورده است. قائم مقام ستاد مبارزه با موادمخدر می گوید عامل اصلی مرگ و میرها همین ناخالصی هاست و البته در کنار آن، مصرف بیش از حد مواد از سوی معتادان که به اعتقاد کارشناسان، این اوردوزها چیزی نیست جز نتی جه همان ناخالصی های کذایی.

محمد عبدخدا، کارشناس درمان اعتیاد به ما می گوید ناخالصی های مواد، اوردوزها را سریع تر می کند چون معتادان برای رسیدن به نشئگی باید مواد بیشتری استفاده کنند و همین مصرف بیشتر، باعث مرگ آنها می شود.

سیامک دانیالی، کارشناسی دیگر نیز در گفت وگو با ما مرگ معتادان را به ناخالصی ها ربط می دهد و سرنوشت موادمخدر از ابتدای چرخه تولید تا انتهای مسیرمصرف را به گلوله ای برفی تشبیه می کند که هر چه دست به دست می شود قد و هیکلش کوچک تر می شود و خلوصش آب می رود.

دانیالی می گوید اگر مخدرهای سنتی و صنعتی حتی قوی ترین آنها به طور خالص مصرف شود کمتر حیات مصرف کننده ها را تهدید می کند، ولی چون همه مواد موجود در بازار ناخالصی دارد زندگی آدم های زیادی فدای این ناخالصی ها می شود.

بفرمایید لوله بازکن

به عقل شیطان هم نمی رسد که برای کسب سود بیشتر از فروش مواد، می شود از شیرمرغ تا جان آدمیزاد را داخل مواد کرد و به اسم جنس اصل فروخت. بین معتادان این جمله مشهور است که پول مواد را خدا می رساند و پولی که اینها معتقدند از آسمان می افتد همان پولی است که از اضافه کردن مواد ناخالص به ماده مخدر به دست می آورند.

بیشتر معتادان، موادفروشی هم می کنند و برای این که خرج موادشان را درآورند مصرف روزانه شان را نصف می کنند و در آن نیمه که می خواهند بفروشند، ماده ای شبیه جنس اصلی وارد می کنند و از این غش در معامله سود می برند.

کارشناسانی که با آنها صحبت کردیم و از تجربیات خود و گفته های ساقی ها به ما گفتند، می گویند اگر ماده ای که فروخته می شود تریاک باشد، یا این که هروئین باشد یا شیشه، ناخالصی هایشان با هم فرق دارد که همگی عوارضی عجیب و غریب بر مصرف کننده ها می گذارد.

محمد عبدخدا به وارد کردن خون حیوانات، جگر مرغ و سوخته های نان سنگک به تریاک اشاره می کند و مرتضی خوش گفتار به کلیشه های رادیولوژی که آبش می کنند و داخل تریاک می ریزند یا چرم مصنوعی و حتی آرد نخودچی. گاهی استات سرب هم به تریاک می زنند، ولی بدتر از آن اکسیدان است که رنگ تریاک را بور می کند و این تریاک زعفرانی، محبوب خیلی از معتادان است.

ناخالصی های هروئین هم زیاد است، از آرد نخودچی و آرد سفید به هروئین می زنند تا قرص های آسپرین و داروهای اعصاب مثل دیازپام و لورازپام. گاهی هم قوتو را با هروئین قاطی می کنند و برای این که خوش آب و رنگ شود، رنگ و جلادهنده به آن می زنند.

ولی بدتر از این دو، اوضاع شیشه است که طبق آمارهای رسمی 36 درصد معتادان کشور شیشه ای هستند و ناخالصی های آن، طیف وسیعی از معتادان را درگیر می کند. فرمول ساخت شیشه اصل یا متامفتامین واقعی، افدرین بعلاوه فسفر قرمز است که ماده ای است با کاربردی نظامی و غیرقابل دسترسی.

افدرین هم ماده گرانی است، برای همین وقتی سال ها پیش اولین محموله شیشه از شرق آسیا به ایران آمد، قیمتش تا آن حد گران بود (هر گرم تا 300 هزار تومان).

همین گرانی سبب شد تا مافیای تولید شیشه به ارزان کردن این روانگردان فکر کند، آن هم از راه تولید شیشه تقلبی و ناخالص. پس کم کم قرص پزودوافدرین جای افدرین را گرفت و از این طریق مقداری صمغ، چسب و نشاسته که در ساخت قرص به کار می رود، وارد شیشه شد. بعد هم که دولت به این سوءاستفاده پی برد و فروش قرص پزودوافدرین را کنترل کرد، قرص های آنتی هیستامین وارد آشپزخانه های تولید شیشه شد و حالا هم قرص های سرماخوردگی به شیشه های تولید داخل اضافه می شود.

علاوه بر اینها، شیشه هایی که فعلا در بازار است به گفته کارشناسانی که به ما اطلاعات دادند، با آمونیاک نیز مخلوط است، ماده ای که بوی ادرار می دهد. بجز آمونیاک، اسیدهای خطرناکی نیز به شیشه ها اضافه می شود که بدن مصرف کنندگان را می پکاند. اسید در ساخت شیشه، نقش حلال را دارد که در شیشه های اصل نام این اسید، نیترات انهیدروز است، ولی چون این اسید آسان به دست نمی آید، تولیدکننده ها از جوهر نمک یا اسیدهای لوله بازکن استفاده می کنند.

حدیث مفصل را می شود از این مجمل خواند. این همه ناخالصی طبیعی است که باعث مرگ شود و آسیب های جسمی و روانی اش بیش از حد تصور باشد.

محمد عبدخدا، کارشناس درمان اعتیاد می گوید ترکیبات اسیدی موجود در شیشه که خاصیت خورندگی قوی دارد، باعث تشکیل زخم در بدن بویژه در ناحیه دهان می شود و ناخالصی های موجود در تریاک های بازاری مسمومیت های شدید ایجاد می کند.

سیامک دانیالی، کارشناس حوزه اعتیاد نیز می گوید همیشه بیمارانی دارد که هنگام ترک اعتیاد، عوارضی بجز عوارض ترک را بروز می دهند که نشان می دهد موادی حاوی قرص های اعصاب مصرف کرده اند.

او می گوید مصرف کنندگان شیشه نیز با عوارض کبدی، کلیوی و تنفسی و نیز بثورات شدید جلدی به مراکز ترک اعتیاد می آیند که نشان می دهد شیشه مصرفی آنها با اسیدهای خطرناک، ناخالص شده است. این تصاویر، سرنوشت همه مصرف کنندگان مواد مخدر سنتی و صنعتی است که با مصرف مکررشان پول در جیب تولیدکننده ها می ریزند و سلامتشان را می بازند و دست آخر، جانشان را پای بساط مصرف می گذارند و جزو آمار سالانه مرگ و میر معتادان می شوند.

تماشا کنیم یا فروش مواد را دولتی کنیم؟

با این ناخالصی ها باید چه کار کرد، آیا می شود کنترل کرد و آسیب های ناشی از اعتیاد را به حداقل رساند. این دو پرسش را از سعید صفاتیان پرسیدیم، از او که هم کارشناس حوزه اعتیاد است و هم رئیس کارگروه کاهش تقاضای مصرف موادمخدر در مجمع تشخیص مصلحت نظام.

صفاتیان گفت که راهی برای کم کردن ناخالصی های مواد مخدر و روانگردان ها وجود ندارد، چون تولیدکننده ها در مکان های ناشناخته کار می کنند و تابع هیچ قانونی نیستند و نمی شود بر کار آنها نظارت کرد.

ما پرسیدیم پس باید تماشاچی باشیم و مرگ معتادان را نگاه کنیم که او هم گفت مدت هاست در همه دنیا، دولت ها تماشاچی تولید مواد ناخالصند و از هیچ کشوری کاری برای کنترل این روند برنمی آید، اما مدتی است برخی کشورها در مجامع جهانی بحث قانونی سازی مصرف مواد و ارائه مواد از سوی دولت ها را مطرح کرده اند تا شاید عرضه مواد ناخالص کنترل شود که البته این پیشنهادها نیز چون تبعات مخصوص به خود را دارد و براحتی قابل اجرا نیست.

این توضیحات یعنی این که مواد ناخالص بعد از این هم وجود خواهد داشت و عوارض ناشی از آن باز هم دامن مصرف کنندگان را خواهد گرفت و سال ها بعد از این تاریخ هم همچنان آمار مرگ و میر ناشی از مصرف مواد مخدر و روانگردان ها بر سر زبان ها خواهد بود، مگر این که مردم آگاه شوند و به اعتیاد نه بگویند.