Sterility-

مشکلات جنسی رایج بین خانم ها،سردمزاجی و سردی روابط است که خود معزلی در زندگی زناشویی به حساب می آید.

اختلال میل جنسی در خانم ها پیچیده تر از آقایان است اما بسیاری از آنها به راحتی و اغلب بدون مداخله های درمانی و صرفا با دادن اطلاعاتی قابل حل هستند. تمایلات جنسی در زنان بیشتر ریشه در عوامل بیولوژیکی و روانی دارد وقتی خانمی با مشکل کاهش میل جنسی به کلینیک مراجعه می کند، علاوه بر تمام جنبه های جسمی باید به عوامل روانی، بیولوژیک، اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی، طرز فکر، اعتقادها و دیدگاه هایش نسبت به روابط زناشویی نیز توجه شود. اما این عوامل بیولوژیکی و روانی کدامند؟ در ادامه پاسخ این پرسش و پرسش هایی از این قبیل را خواهید گرفت.

به طور کلی زنانی که دچار اختلال های هورمونی اند، به هر دلیلی از درد مزمن رنج می برند، مبتلا به دیابت یا بیماری های روان همچون افسردگی و اضطراب هستند، به علت بیماری های بد خیم، شیمی درمانی یا پرتودرمانی می شوند، دچار بیماری های قلبی ـ عروقی هستند، داروی خاصی مصرف می کنند، تجربه ناخوشایندی از رابطه زناشویی با همسرشان دارند، رابطه عاطفی خوبی با همسر ندارند یا مورد سوءاستفاده جنسی قرار گرفته اند، اعتماد به نفس پایینی دارند، مثلاً فکر می کنند سطح اجتماعی شان خیلی پایین تر از همسر است، تصویر ذهنی بدی از اندام خود دارند و در نهایت انسانی پرمشغله، گرفتار و از نظر اجتماعی و خانوادگی تحت فشارند، بیشتر دچار کاهش میل جنسی می شوند.

تشخیص اختلال جنسی در زنان کمی دشوار است
اختلال میل جنسی در زنان به راحتی قابل تشخیص نیست چون ممکن است اختلال های دیگری مثل اختلال در رسیدن به ارگاسم، اختلال در برانگیختگی و ارضا و احساس درد هنگام رابطه زناشویی، خشکی واژن و حتی نداشتن رابطه عاطفی با همسر باعث اختلال های میل جنسی ثانویه محسوب می شوند. اختلال ثانویه اختلالی است که از ابتدا وجود نداشته و بعدها به وجود آمده ولی در اختلال میل جنسی اولیه بیمار از شروع اولین رابطه زناشویی دچار این مشکل بوده است.
کاهش میل جنسی 2 نوع است. حدود یک سوم از زنانی که رابطه زناشویی دارند، دچار کاهش میل جنسی هستند وقتی خانم، همیشه دچار کاهش میل جنسی است، کاهش میل جنسی از نوع عمومی است. در نوع دوم زن واقعا کاهش میل جنسی ندارد ولی به علت دوست نداشتن همسر (مثل عقد اجباری) در مواجهه با او دچار کاهش میل جنسی می شود. این نوع کاهش، موقعیتی و روانی  است کاهش میل جنسی از نظر شدت به 3 نوع تقسیم می شود. اگر کاهش میل جنسی خفیف باشد، اختلال چندانی در روابط زناشویی ایجاد نمی شود و همسر نیز معمولا مطلع نخواهد شد. خانم هایی که به طور متوسط دچار این مشکل هستند، اغلب به عنوان یک وظیفه و بدون رضایت باطنی رابطه زناشویی برقرار می کنند اما در موارد شدید خانم اصلا حاضر به برقراری رابطه نیست و این عمل ممکن است باعث از هم پاشیدگی زندگی زناشویی شود.

یائسگی و کاهش میل جنسی
برای اینکه میل جنسی در زن ایجاد شود، سیستم های هورمونی، عصبی ـ عضلانی، عروقی و نهایتا روانی باید هماهنگ عمل کنند. اختلال در این مسیر باعث اختلال در میل جنسی می شود. شایع ترین علت کاهش میل جنسی یائسگی است چون میل جنسی رابطه بسیار نزدیکی با سطح هورمون های زنانه و حتی هورمون های مردانه دارد زیرا در بدن همه زنان مقداری هورمون مردانه وجو دارد. در زنانی که به علت بیماری تخمدان ها خارج می شوند، ترشح هر دو هورمون قطع می شود ولی در بدن زنان با یائسگی طبیعی، مقداری هورمون  مردانه باقی می ماند ولی ترشح دو هورمون کاهش می یابد. افسردگی و بیماری ام اس دو علت شایع دیگر بعد از یائسگی هستند که بیماران را به دلیل کاهش میل جنسی به مطلب پزشک می کشانند.

اول تشخیص علت، بعد درمان ریشه ای
زنانی که با شکایت کاهش میل جنسی مراجعه می کنند، در سه گروه سنی قرار دارند. خانم های جوان، خانم های حول و حوش یائسگی و خانم های یائسه. برای بررسی علت کاهش میل جنسی ابتدا این 3 عامل خیلی مدنظر قرار می گیرد. هر بیمار باید از نظر تمام علل گفته شده بررسی شود چون در خیلی از موارد اصلا بیمار کاهش میل جنسی ندارد و عاملی دیگر باعث شده این مشکل به وجود آید. به هر حال کاهش میل جنسی مشهود در زنان مشکل مهمی است و باید درمان شود. توصیه اکید این است زنان کاهش میل جنسی را جدی بگیرند و درصدد رفع آن برآیند. زنانی که به علت کاهش میل جنسی از همسرشان جدا شده اند، نباید دوباره ازدواج کنند مگر اینکه مشکلشان حل شده باشد. درمان موفق منوط به تشخیص درست نوع اختلال و علت آن است.

پزشکان به چه مردانی سرد مزاج می گویند؟
سردمزاجی اصطلاح عامیانه ای است که در میان مردم برای مردان یا زنانی که دچار کاهش یا فقدان میل جنسی هستند، به کار می رود. سردمزاجی یا کاهش میل جنسی مفهومی علمی دارد و نمی توان به راحتی به هر کسی گفت سردمزاج. باید شرح حال درستی از فرد گرفته شود تا منظورش از به کار بردن این کلمه مشخص شود. هرگاه مردی که بیشتر از 20 سال سن دارد، ازدواج کند و فاصله بین دو رابطه زناشویی اش 10 روز یا بیشتر باشد به او سردمزاج گفته می شود.

میل جنسی رابطه مستقیم با سن انسان ها دارد و این میل در هر 2 جنس با افزایش سن کاهش می یابد ولی شدت کاهش متفاوت است. اگر تناسب نسبی در نیازها و تمایلات جنسی هر دو نفر وجود داشته باشد مشکلی نیست مشکل وقتی است که یکی از طرفین هر روز تمایل به برقراری رابطه زناشویی داشته باشد و دیگری هر ماه! اینجاست که موضوع سردمزاجی یا همان کاهش میل جنسی مطرح می شود. سردمزاجی 2 نوع است: اولیه که از همان روزهای نخستین بعد از ازدواج، مرد مایل به برقراری روابط زناشویی با فاصله زیاد است و سردمزجی ثانویه. در این نوع مرد از ابتدا چنین مشکلی نداشته و بعدها دچار کاهش میل جنسی شده است. کاهش میل جنسی ممکن است خفیف، متوسط یا شدید باشد. در نوع شدید ممکن است مرد ماه ها یا اصلا تمایلی به برقراری رابطه زناشویی نداشته باشد. سرد مزاجی در آقایان خیلی زودتر آشکار می شود. در حالی که در زنان به خصوص در مراحل خفیف معمولا پنهان باقی می ماند.

عواملی مانند مشاغل نامناسب، مشغله فکری زیاد، مشکلات زندگی، افسردگی و اضطراب و اختلال در رابطه عاطفی با همسر از مشکلاتی هستند که به روان مرد صدمه می زنند و می توانند باعث کاهش میل جنسی او شوند.

از موارد مهمی که روی میل جنسی تاثیر می گذارند، کاهش هورمون مردانه است. هورمون مردانه در سنین بالا به تدریج کاهش می یابد و متعاقب آن میل جنسی کمتر می شود ولی گاهی در افراد جوان یا میانسالان روند کاهش این هورمون سریع است و مشکل هایی را برای مرد پدید می آورد. مردانی که کاهش میل جنسی تدریجی دارند، بهتر است سطح هورمونشان به روش آزمایشگاهی اندازه گرفته شود.

یکی دیگر از مواردی که باعث کاهش میل جنسی مردان می شود، مصرف داروهای روانگردان است. این داروها فقط باید به وسیله پزشک تجیوز شوند. در صورتی که بیماران با مصرف دارو دچار سردمزاجی شدند، باید موضوع را به پزشک اطلاع دهند و هرگز نباید خودسرانه اقدام به ترک دارو یا تغییر دوز آن کنند.