طبق توصیه محققین و پزشکان بهتر است قبل از مسابقات ورزشی آمیزش جنسی صورت نگیرد چون باعث افت عملکرد ورزشکار خواهد شد
یونانیان باستان اعتقاد داشتند ورزشکاران باید پیش از ورزش از برقراری آمیزش پرهیز کنند، اما المپیکی‌های مدرن و دانشمندان درباره تأثیرات آمیزش حین مسابقه‌ها و اینکه آیا پرهیز از برقراری این رابطه کارکرد ورزشی را تقویت می‌کند، اختلاف‌نظر دارند.
سال‌هاست که ورزشکاران در شب مسابقه‌های مهم یا حتی چند هفته پیش از آن، از آمیزش پرهیزکرده‌اند، اما اکنون بسیاری از مربیان و پزشکان متخصص پزشکی ورزشی، درباره این باور قدیمی ابراز تردید می‌کنند.
گفته می‌شود، محمدعلی کلی، بوکسور معروف، پیش از مسابقه‌های مهم تا6 هفته از آمیزش پرهیز می‌کرد و در طول جام جهانی فوتبال1998، مربی تیم انگلیس، گلن هدل، آمیزش را در طول این رویداد یک‌ماهه برای بازیکنان ممنوع کرد.
مارتی لیکروی، دونده آمریکایی و قهرمان دوی 5 هزار متر، 4دهه پیش گفته است: «آمیزش شما را شاد می‌کند و آدم شاد نمی‌رود 5 کیلومتر بدود.»
کارشناسان می‌گویند باور قدیمی «آمیزش پیش از مسابقات ورزشی ممنوع!» هنوز کاملا بررسی علمی نشده است، اما تابه‌حال اغلب پژوهش‌هایی که بر اساس تأثیرات فیزیولوژیک انجام‌شده‌اند، نشان داده‌اند که این رابطه استقامت، قدرت یا بنیه جسمی را کاهش نمی‌دهد.
یان شرایر، استاد بخش پزشکی خانواده در دانشگاه مک گیل کانادا دراین‌باره می‌گوید: «هنگامی‌که افراد را در آزمایشگاه بررسی می‌کنیم، «آزمون‌های کارکرد جسمی» روی آنها انجام می‌دهیم؛ اما به‌احتمال بسیار زیاد در مسابقه‌ها، روانشناسی نقش بسیار مهم‌تری ایفا می‌کند.
افرادی که مدعی‌اند آمیزش باعث کاهش میزان کارکرد ورزشی‌شان شده، می‌گویند علت این است که تمرکز، ستیزه‌جویی و فشار روانی‌شان برای بردن مسابقه کاهش‌یافته است.»
یک بازبینی بررسی‌های علمی دراین‌باره که در نشریه بالینی پزشکی ورزشی منتشر شد، نشان داد آمیزش در شب پیش از مسابقه هیچ تأثیری بر آزمون‌های فیزیولوژیک ورزشکار ندارد. در یک بررسی14ورزشکار سابق متاهل مورد یک آزمون قدرتی فشاری در روز پس از انجام مقاربت قرار گرفتند، همین آزمون ورزش پس از حداقل6 روز پرهیز از برقراری آمیزش انجام شد.
نتایج نشان داد نه میزان قدرت و نه استقامت عضلات خم کننده دست تحت تأثیر آمیزش در شب پیش از آن قرار نگرفته است. پژوهشگران در دانشگاه ایالتی کلرادو در یک پیگیری بر این بررسی، 10مرد متاهل با تناسب بدنی را که بین 18تا 45ساله بودند، آزمایش کردند. در آزمایش‌های آنها قدرت فشاری، تعادل، حرکت جانبی، زمان واکنش، قدرت هوازی و حداکثر حجم اکسیژن (معیاری از کارایی مصرف اکسیژن در بدن) تحت تأثیر آمیزش قرار نگرفت.
یک بررسی سوم که در سال1995انجام شد، نشان داد آمیزش12ساعت پیش از انجام یک آزمون تناسب بدنی اثر قابل‌توجهی بر قدرت حداکثر هوازی، میزان اکسیژن خون یا فشارخون ندارد.
بر اساس نتایج این بررسی‌ها ممکن است، نتیجه گرفت که فعالیت جنسی در شب پیش از مسابقه بر کارکرد وززشکاران تاثیری ندارد؛ اما هر یک از بررسی‌هایی که در بالا ذکر شدند، بر اثرات فیزیولوژیک انجام آمیزش متمرکز بودند تا مشخص کنند، آیا این نظر که انجام فعالیت جنسی در پیش از مسابقه به خستگی ورزشکار می‌انجامد، درست است یا نه. با توجه به اینکه آمیزش جنسی طبیعی میان افراد متاهل فقط 25 تا 50 کالری می‌سوزاند (انرژی لازم برای بالا رفتن از دو طبقه از پله‌ها)، بعید به نظر می‌رسد که آمیزش جنسی قبلی بر آزمون‌های کارکرد فیزیولوژیک در آزمایشگاه تاثیری بگذارد.
این نظریه هم که محرومیت آمیزش باعث افزایش ستیزه‌جویی افراد می‌شود و انزال باعث کاهش تستوسترون، هورمون مؤثر بر کارکرد ورزشی، هنوز به‌طور علمی ثابت نشده است. دکتر شرایر می‌گوید: «حتی اگر این نظریه درست باشد، اغلب کارشناسان در حال حاضر به فرضیه U وارونه در روانشناسی ورزشی معتقدند که می‌گوید، حد مطلوبی برای ستیزه‌جویی یا تمرکز وجود دارد؛ مقدار خیلی کمتر آن و نیز مقادیر بسیار بیشتر آن کارکرد ورزشی را تضعیف می‌کند.»
اگر ورزشکاران در شب پیش از مسابقه، بیش‌ازحد مضطرب یا بی‌قرار باشند، ممکن است، آمیزش اثری آرامش‌بخش داشته باشد؛ اما اگر ورزشکار از پیش وضعیت آرمیده‌ای دارد ممکن است، اصلا به آمیزش در یک رقابت مهم علاقه‌ای نداشته باشد و ترجیح دهد به‌راحتی در این شب بخوابد.
مارتین میلتون، کارشناس روان‌درمانی و روانشناسی مشاوره در دانشگاه سوری دراین‌باره می‌گوید اثر آمیزش بستگی بسیار زیادی به این دارد که چه کسی، به چه تعدادی، به چه مدت و به چه شیوه‌ای آن را انجام دهد. او می‌گوید: «اگر آمیزش بیش‌ازحد مانع خوابیدن یا استراحت ورزشکار شود و ذهنش را از مسابقه منحرف کند، آشکار است که کارکرد ورزشکار افت می‌کند.»
منبع:Reuters
