1d1cbf1

این راهها بهترین و مناسب ترین راههای درمانی برای رفع استرس و اضطراب هستند که افراد مبتلا به آنان می توانند به کارببرند.

 شاید خودآزمایی‌های اینترنتی برای دریافتن اینکه افسرده هستید یا نه را انجام داده‌اید. ممکن است همه باکس مربوط به همه علائم در این خودآزمایی‌ها را چک زده باشید و فکر کنید که همه این علائم را دارید، اما قدم بعدی برای اینکه وضع روانی بهتر شود، چیست؟ ممکن است زمان یاری خواستن فرارسیده باشد.

افرادی که در زیر به آنها اشاره می‌کنیم کسانی هستند که ممکن است بسته به تجربه خاص خودتان صحبت کردن با آنان را مدنظر قرار دهید.

فرد مناسب را پیدا کنید و اینطور شروع کنید: «این اواخر من احساس…می‌کنم.» و بعد بگذارید آنها دربرداشتن گام‌های بعدی به شما کمک کنند.

v معلم محبوبتان: استادان دانشکده‌تان درواقع حقوق می‌گیرند تا مراقب پیشرفت‌های دانشجویان باشند. یک استاد محبوب ممکن است، متوجه شود که شما سر خلق نیستید، یا افت درسی پیداکرده‌اید، احتمالا شما را آن‌قدر می‌شناسد که بفهمد مشکل در کجاست. اگر خود آنان به سراغ شما نیامده باشند، قراری خصوصی با آنان بگذارید- بقیه دوستان یا همکلاسان فکر خواهند کرد که شما درباره کارهای درسی با استادتان قرار گذاشته‌اید، کسی از آنچه در ذهن شما می‌گذرد، خبردار نخواهد شد.

v مربی ورزشی‌تان: شخصی که تیم ورزشی‌تان دانشکده را سرپرستی می‌کند یا مربی باشگاه ورزشی است که به آن می‌روید، رابطه حتی نزدیک‌تری با خود واقعی‌تان نه آن کسی که تکلیف‌های درسی را انجام می‌دهد، دارد. ازآنجایی‌که او شما را در خارج موقعیت کلاس می‌شناسد، ممکن است راحت‌تر مشکلاتتان را با او در میان بگذارید.

v مشاور درسی یا پرستار دانشکده: کار این اشخاص این است که مراقب بهزیستی شما باشند. البته بااینکه عطوفت داشتن نسبت به شما بخشی از وظایف آنهاست، این امر به خودکار باعث نمی‌شود که شما با آنان احساس راحتی کنید. اما کار آنها ایجاب می‌کند که در صورتی هنگامی‌که شما درخواست صحبت خصوصی با آنان می‌کنید، در پذیرفتن درخواست شما درنگ نکنند. هردوی این افراد ممکن است، بتوانند راحت‌تر شما را با یک پزشک یا روانشناس مربوط کنند که می‌تواند به‌طور مستقیم به شما کمک کند. آنان همچنین می‌توانند به والدینتان در این مورد خبر دهند.

v پدر یا مادر: ممکن است صحبت کردن درباره وضعیتتان با والدینتان از همه سخت‌تر باشد. گاهی ممکن است‌ احساسات والدینتان با شنیدن این اخبار جریحه‌دار شود و از اینکه شما دوره سختی ازلحاظ عاطفی را می‌گذرانند، خشمگین شوند- ممکن است آنان احساس شکست‌خوردگی کنند یا فکر کنند وظیفه‌شان را به‌درستی انجام نداده‌اند. اما اگر شما رابطه‌ای صمیمی و گشوده با هر یک از والدینتان دارید، درنگ نکنید و هنگامی‌که از احوالتان می‌پرسند، صادقانه به آنان پاسخ دهید. یا اینکه خودتان پیش‌قدم شوید و درباره وضعیت عاطفی‌تان با آنان سخن بگویید.