insuling    دیابتی های نوع یک باید انسولین مصرف کنند. انسولین از راه تزریق وارد بدن آنها می شود و از آنجا که اسیدهای معده آن را خراب می کنند شکلهای زیادی از انسولین قابل دسترسند. اگرچه همه نقش مشابه ای را در بدن بازی می کنند ولی هر کدام از انواع انسولین اثرات مختلفی بر متابولیسم می گذارند. مقدار مصرف باید دقیقا برای هر دیابتی معلوم شود و ممکن است احتیاجات تا حدی بر حسب نیازهاف روز به روز تغییر کند. دیابتیکی ها در زندگی طبیعی تا حدی محضور دارند و باید توانایی تنظیم احتیاجات انسولین، زمان بندی تزریق و جایگزینی نوع خاص آن را دارا باشند؛ انها باید درباره شناخت نیازهای حالت داروئیشان دقیق باشند و بخوبی با وضع خودشان آشنا باشند.
ابزارهایی که برای اندازه گیری اوره و قند خون بکار می رود کمکهای مفیدی در توسعه اطلاعاتی که برای فرد دیابتی ضروری است ارائه می دهند. با خواندن مقایسه کردن اندازه زمان بدن با اندازه های به دست آمده از وضعیت درونی شان، یاد می گیرند که به محض بروز تغییراتی در قند خون آن را احساس کنند. از علائمی که نشانگر نیاز افراد نسبت به انسولین است، حالتهای ضعف، بی حالی، عصبی بودن از جمله آنهاست که گرسنگی علامت خیلی پایین و افراطی قند خون است که باید با خوردن غذا تصحیح شود.
انسولین، یک محصول طبیعی بدن است اما مقدار خیلی زیاد ان کشنده خواهد بود. هیپوگلیسمی (کاهش قند خون) موقعی نتیجه می شود که فرد دیابتی برای تنظیم انسولین تزریق شده، کربوهیدرات داشته باشد. اگر گلوکز سریعا جبران نشود، نتیجتاً هیپوگلیسمی باعث حساسیت، از دست دادن حالت عادی بدن، توهم و به دنبال اینها کوما خواهد بود که تدریجاً به مغز سرایت و کشنده است مگر اینکه گلوکز تزریق شود.
برخی از دیابتی ها واکنشهای معکوسی را نسبت به انسولین ویژه ای نشان می دهند. اگر انسولینی که آنها به کار می برند مناسبشان نباشد، کنترل قند خونشان مشکل شده، ممکن است از دردها و ناراحتیهایی رنج ببرند. حتی یک تغییر از اسید به انسولین ناجور شده می تواند مشکلاتی را فراهم کند در صورتی که تغییری از گاو نر به گراز است یا انسولین انسانی که ممکن است کاملاً تعادل ظریف گلوکز خون را بر هم بزند. انسولین های مختلف در بسیاری از جهات مهم با هم تفاوت دارند.
انسولین انسانی که توسط ساخت ژنتیک تولید شده به طور چشمگیر و در حد وسیعی استفاده می شود. برخی از پزشکان معتقدند که انسولین انسانی باید همیشه مورد استفاده قرار گیرد، با این وجود برخی از بیماران دیابتی واکنشهای بدی نسبت به آن نشان می دهند. انسولین های انسانی شامل انسولین های متفاوتی از قبیل Humulin و Novolin و Nelosulin می باشد.
انسولین طبیعی، اندکی اسیدی است. انواعی از انسولین های تزریقی شامل USP ، Iletin ، Velosulin است. کارخانه ها اغلب برای کاهش اسیدیته انسولین موادی را به آن اضافه می کنند، اگرچه هیچ بیمار دیابتی از مشکلات آزمایشگاهی که با انسولین اسیدی ایجاد می شود سئوال نکرده ولی گفته شده که این عمل برای جلوگیری از ناراحتیها به هنگام تزریق است. انسولین های طبیعی شامل انسولین های NPH Iletin  و NPH purified  هستند.
بسیاری از انسولین ها با اضافه کردن روی و مواد دیگر، تغییر شکل می دهند، البته تا اندازه ای که واکنش آنها برای مدت طولانی تری نسبت به انسولین فوق ادامه یابد و تزریقات کمتری از این نوع مورد نیاز باشد و آنها بندرت ممکن است به طور صحیح تنظیم قند خون را با این انسولین ها انجام بدهند. نام های دیگر انسولین ها شامل نمونه های زیر است:
Iletin I (Lente, Semilente,Ultralente ), Lente Insulin, Protamine, Semilente Insulin, Ultralente Insulin, Zinc Iletin I.