images.jpg856868

چگونه می توان بر ترس کودک غلبه کرد و وی را  از آسیب های روحی آن در امان نگاه داشت!

 همه کودکان در چند مقطع سنی در زندگی شان دچار ترس و وحشت می شوند این معمولاً یک بخش طبیعی از رشد آنها محسوب می گردد. این ترس ها در صورتی غیر طبیعی هستند که به صورت دایمی و به مدت طولانی در کودک باقی بمانند یا ذهن کودک را به طور کامل اشغال کنند، که این ترس ها در تمام فعالیت های عادی آنها مداخله داشته و تأثیر می گذارد و اگر کودک نتواند از آن رهایی یابد مبتلا به بیماری تشویش که همان ترس بی مورد و بی اساس است، می شود.به گزارش به طور مثال دراغلب کودکان، در سنین 6 تا 8 ماهگی، ترس از افراد بیگانه دیده می شود و ممکن است تا 18 ماهگی نیز ادامه یابد. ترس از تاریکی و تنهایی و ترس از حیوانات، بین 2 تا 5 سالگی در کودکان ظاهر می شود. ترس از مدرسه به ویژه باآغاز دوره دبستان در برخی از دانش آموزان دیده می شود. ولی با بالا رفتن سن کودک، نوع ترس ها باید تغییر کنند یا به کل از بین بروند در صورتی که این اتفاق نیفتد والدین باید به یاری کودک خود بروند. ترس دایم و ثابت به هر علت که باشد اثر بسیار نامطلوبی بر جسم و روان کودک به جا می گذارد و کودک را از زندگی طبیعی و شاد محروم می سازد و در نوع حادش سبب اختلال در جسم و روان کودک می شود.اطفال در مقابل ترس های شدید، واکنش های متفاوتی نظیر لکنت، شب ادراری، کم رویی و افسردگی از خود نشان می دهند. گاهی اوقات کودک بر اثر ترس پرخاشگر می شود. نامطلوب ترین اثر ترس این است که شخصیت کودک را نابود می کند. کودک ترسو اتکای به نفس ندارد، در هیچ کاری داوطلب نمی شود و کاری را با رغبت انجام نمی دهد ،زیرا بیشترین میزان انرژی و نیروی او صرف مقابله با ترس می شود و گاهی اوقات بی تفاوت و تنبل و ضعیف و بی اراده می شود. دروغگویی نیز از جمله رفتارهای ناپسندی است که بر اثر ترس در کودک پدید می آید . ترس بیشترین صدمه را به اعصاب کودک می زند به طوری که مغز دیگر نمی تواند به خوبی فرمان بدهد، به همین دلیل کودکان گاهی بر اثر ترس های شدید دچار لکنت زبان یا شب ادراری می شوند. راه های درمان ترس کودک
والدین می توانند به فرزندان شان کمک کنند تا با تقویت حس اعتماد به نفس و کسب مهارت های لازم با ترس های خود مقابله کنند. به طور مثال تشخیص دهید که این ترس واقعی است.
هرچند که به نظر شما مسئله ای بسیار کوچک و پیش پا افتاده باشد، برای فرزندتان حقیقت دارد و باعث اضطراب و ترس او می شود. صحبت کردن درمورد آن ترس بسیار کمک کننده است، کلمات گاهی قادرند احساسات منفی را از چیزی بیرون بکشند. اگر درمورد ترس ها صحبت کنید، قدرت آنها کمتر خواهد شد.
هیچ وقت با کوچک و ناچیز کردن آن مورد، سعی نکنید کودک تان را وادار به مقابله با آن کنید. گفتن مسخره بازی در نیار! هیچ دیوی تو کمد تو قایم نشده! ممکن است باعث شود فرزندتان بتواند بخوابد، اما ترس را از بین نخواهدبرد.
اسباب ترس را برای فرزندان تان فراهم نکنید. اگر می دانید فرزندتان از سگ ها خوشش نمی آید، طوری از خیابان رد نشوید که با آن سگ روبه رو نشوید. این کار فقط باعث می شود که فرزندتان یقین کند که سگ ها موجوداتی ترسناک و وحشت آور هستند. در این گونه مواقع فقط باید با مراقبت و توجه با کودک تان رفتار کنید تا بتواند با آن موقعیت ترس آور روبه رو شود.
به طور کلی راه برطرف کردن ترس ها، مقابله با آنهاست. با استفاده از پیشنهاداتی که در این مقاله ارائه شد، اکنون می توانید به فرزندتان کمک کنید تا بهتر با موقعیت های زندگی شان کنار بیاید.

روزنامه قانون،