نارسایى قلب از جمله ی مشکلات قلبی است که افراد جوامع مختلف از آن رنج می برند ما برای شما در این بخش درمان نارسایى قلب علائم نارسایى قلب قرار داده ایم.
نارسائى قلبى وضعیتى است که در آن قلب توانائى پمپاژ خون بمقدار کافى براى بافت‌هاى مختلف بدن را ندارد یا تنها با یک فشار پرشدگى افزایش یافته غیر طبیعى قادر به انجام آن است. بعبارت ساده تر نارسایی قلب به معنی کاهش شدید عملکرد قلب است یعنی قدرت انقباض یا انبساط قلب کم شده و نمی تواند خون را بمقدار کافی پمپاژ‍کند.شناسائى مسائل زمینه‌ساز و عوامل کمک‌کننده به ایجاد بیمارى نارسائى قلبى CHF حاد اهمیت دارد.
بیمارى‌هاى زمینه‌اى
بیمارى‌هاى زمینه‌اى شامل وضعیت‌هائى مى‌شود که عملکرد بطن را تضعیف مى‌نماید: بیماری های قلبی مثل بیمارى انسداد عروق کرونر، پرفشاری خون یا هیپرتانسیون، کاردیومیوپاتى ها (مثل کاردیومیوپاتى اتساعى ، محدودکننده و هیپرتروفیک )، بیمارى‌هاى دریچه‌ای ( مثل نارسایی یا تنگى میترال یا آئورت) ،آریتمی های مزمن قلب، بیمارى‌هاى مادرزادى قلبی و گاهی بیمارى‌هاى پریکارد. گاهی نیز قلب در زمینه بیماری سایر ارگانها درگیر و نارسا می شود. مثل نارسایی قلب بدنبال نارسایی کلیه ، دیابت ، بیماری مزمن ریوی و…..شایعترین علت نارسایی قلبی ایسکمیک می‌باشد یعنی بر اثر آترواسکلروز شریانهای کرونری یا سکته قلبی، برخی از سلولهای عضله قلبی می میرند یا قدرت انقباض خود را از دست می دهند و لذا توان انقباض قلب کم میشود .
عوامل تشدیدکننده حاد یک نارسایی قلب تحت درمان:
شایعترین عوامل تشدیدکننده حاد یک نارسایی قلب تحت درمان عبارتند از:. عدم رعایت رژیم غذایی مثل افزایش دریافت نمک (سدیم) یا مصرف زیاد مایعات ۲. عدم همکارى بیمارى در مصرف مرتب داروهای مربوطه (داروهای CHF) یا مصرف داروهای ممنوع مثل برخی مسکن هاو …سایر عوامل عبارت است از :۳ – ایجاد یا تشدید ایسکمی قلب یا سکته قلبی حاد( MI حاد که ممکن است حتی بى‌سر و صدا باشد)، ۴. تشدید پرفشاری خون (هیپرتانسیون)، ۵. آریتمى‌هاى حاد از جمله AF با پاسخ بطنی بالا یا سایر تاکی آریتمی ها در زمینه نارسایی قلبی و یا برادی آریتمی ها ناشی از مسمومیت دارویی مثل دیگوکسین ، ۶. هر نوع عفونت (که گاهی بدون تب است) و / یا تب، ۷. آمبولى ریوی، ۸. آنمی، ۹. تیروتوکسیکوز، ۱۰. بارداری، و ۱۱. میوکاردیت حاد یا اندوکاردیت عفونى.
علائم ونشانه های نارسایی قلبی :
علائم ناشى از خون‌رسانى ناکافى به بافت‌هاى محیطى (خستگی زودرس ، تنگى‌نفس، کاهش انرژی و…) ویا افزایش فشارها پرشدگى داخل قلبى (ارتوپنه، تنگى نفس حمله‌اى شبانه، ادم محیطی) مى‌باشد.در مراحل اولیه این بیماری ممکن است بی علامت باشد و فقط در معاینه یا اکوکاردیوگرافی قلبی کشف شود. بیماریابی در این مرحله عمدتا محدود به بیماران در ریسک کاردیومیوپاتی که تحت بررسی قرار می گیرند می باشد( مثل بیماران با سابقه خانوادگی نارسایی قلب، بیماران مبتلا به فشارخون بالای مزمن، بیماران دیابیی و تیروئیدی ، وجود آریتمی و…) .بتدریج با پیشرفت بیماری ،علائم نارسایی قلب ظاهر میشود. این علائم شامل موارد زیراست:احساس تنگی‌نفس در زمان فعالیت ودر موارد شدیدتر بیماری در زمان استراحت ،در موارد شدیدتر سرفه خشک مکرر، گاهی همراه با خلط خونی یا کف دارادم (تورم) ناحیه ساق و مچ پا و تورم شکم (در کاردیومیوپاتی پیشرفته با درگیری سمت راست قلب) احساس خستگی وضعف عمومی ، سرگیجه، بی حالی تپش قلب و ضربان نامنظم قلب ،کاهش اشتها ، کاهش میل جنسی
درمان:
هدف برطرف کردن علائم، از بین بردن عوامل تشدید کننده و کنترل بیمارى قلبى زمینه‌اى است.باید توجه داشت، درمان دارویی در بیماران دچار اختلال عملکرد بى‌علامت بطن چپ، لازم است و صرف بی علامت بودن ، دلیل عدم مصرف دارو نیست. عدم مصرف دارو در این بیماران موجب تسریع پیشرفت بیماری و تشدید نارسایی خواهد بود
اقدامات عمومى
رژیم غذایی را بطور جدی و مداوم رعایت کنید، مصرف نمک را محدود کنید. غذا را بدون نمک طبخ و نمک سر سفره را حذف کنید، از مصرف مایعات زیاد بویژه پشت سر هم (مثلا صرف چند لیوان چای، آب و… پشت سر هم ) بپرهیزید.از مصرف داروهای متفرقه بویژه مسکن ها ( NSAIDها) اجتناب کنید(عموما ترکیبات استامینوفن با اجازه پزشک معالج بلامانع است)بعلت عوارض شدید عفونت ها ، ترجیحا هر سال بیمار را علیه آنفلوانزا و پنومونى پنوموککى واکسینه کنید.فعالیت بدنی متناسب شدت بیماری و مداوم ومنظم داشته باشید. از فعالیت های شدید و خسته کننده پرهیز کنید.
درمان دارویی:
مهارکننده‌هاى آنزیم تبدیل‌کننده آنژیوتانسین مثل کاپتوپریل و انالاپریل و …:در برخی از افراد در معرض احتمال بالای نارسایی قلبی در آینده و در تمام بیماران مبتلا به اختلال عملکرد بى‌علامت بطن چپ ونیز دچار نارسائى قلبى علامتدار سیستولیک بطن چپ برای پیشگیری از تشدید و پیشرفت بیماری و نیز درمان علائم بیماری باید استفاده شود.در صورت عدم تحمل مهارکننده آنزیم تبدیل‌کننده آنژیوتانسین، مسدودکننده گیرنده آنژیوتانسین (Angiotensin Receptor Blocker) یا ترکیب هیدرالازین به‌علاوه ایزوسوربید تجویز می شود.بتابلوکرها (مثل کارودیلول Carvedilole ، متوپرولول Metoprolol یا متورال و ….)در تمام بیماران مبتلا به اختلال عملکرد بى‌علامت بطن چپ ونیز دچار نارسائى قلبى علامتدار سیستولیک بطن چپ همزمان با مهارکننده‌هاى آنزیم تبدیل‌کننده آنژیوتانسین برای پیشگیری از تشدید و پیشرفت بیماری و نیز درمان علائم بیماری باید استفاده شود. در بیماران دچار نارسائى قلبى کلاس II-III به‌همراه مهارکننده‌هاى آنزیم تبدیل‌کننده آنژیوتانسین و دیورتیک‌ها و دیگوکسین بکار می رود. اما برخلاف مهارکننده‌هاى آنزیم تبدیل‌کننده آنژیوتانسین بیماران در معرض نارسایی بطن چپ بکار نمی رود.بتابلوکرها هم علائم را بهبود مى‌بخشد و هم طول عمر بیماران دچار نارسائى قلبى بدون علامت یا علامتدار را افزایش مى‌دهند. این داروها با دوز کم شروع شده و به‌تدریج در صورت تحمل بیمار افزایش مى‌یابند .
دیورتیک‌ها
در بیمارانى که دچار اضافه حجم مایع هستند براى رسیدن به حجم نرمال و برطرف کردن ادم استفاده می شود. براى تنظیم دوزتوزین دوره ای بیمار لازم است.در موارد مقاومت نسبت به دیورتیک، دوز دارو را اضافه یا از ترکیب دو دیورتیک با هم استفاده میشود و یا بیمار بستری و دارو را بطور وریدى تجویز می شود
دیژیتال یا دیگوکسین :
در بیماران دچار نارسائى سیستولى قلب علامتدار که علائم آنها با درمانهای قبلی بهبود نیافته یا در صورت وجود آریتمی فیبریلاسیون دهلیزی همزمان، به مهارکننده آنزیم تبدیل‌کننده آنژیوتانسین، بتابلوکرها و دیورتیک‌ها اضافه مى‌شود.برخلاف دو گروه اول دارویی ، دیگوکسین طول عمر بیماران نارسایی قلب را افزایش ندادن و همچنین در درمان نارسایی قلب CHF ناشى از بیمارى پریکارد، کاردیومیوپاتى محدودکننده، یا تنگى میترال (مگر در صورت وجود فیریلاسیون دهلیزی) کاربرد ندارد. مصرف دیگوکسین در کاردیومیوپاتى هیپرتروفیک و بیماران دچار بلوک هدایت دهلیزى – بطنى ممنوع است. توجه داشته باشید که تمام بیماران فوق الذکر علائم بالینی تقریبا مشابه نارسایی قلب CHF دارند و مصرف خودسرانه این دارو بدون تجویز پزشک بسیار خطرناک است. دوز دارو به جنس بیمار ، سن، وزن و عملکرد کلیه و Cr بیمار بستگى دارد و با کمک آزمایش خون اندازه‌گیرى سطح دیگوکسین تنظیم مى‌شود. (بطور معمول از۰٫۲۵ روزانه تا ۰٫۱۲۵ یعنی نصف قرص یکروز درمیان متفاوت است. این دارو با برخی داروها تداخل اثر داشته و لازم است مقدار مصرف دارو را تغییر داد. مثلا وراپامیل، آمیودارون، بروپافنون و اسپیرونولاکتون وکینیدین نیز سطح سدیم دیگوکسین را افزایش مى‌دهند بعلت نزدیکی سطح سرمی درمانی با سطح سرمی توکسیک دارو، مسمومیت با دیژیتال ممکن است بعلل مختلف از جمله مصرف بیش از اندازه یا مصرف دارو همزمان از دو نوع بسته بندی تجویز شده در دو نوبت ویزیت که در بیماران مسن و بی سواد شایع است و همجنین بعلت تشدید نارسایی کلیه در زمینه نارسایی قلبی اشاره کرد.نخستین نشانه‌هاى مسمومیت‌عبارت است از: علائم گوارشی مثل بى‌اشتهائی، تهوع و استفراغ ، بی حالی و بیقراری و سپس خواب آلودگی و لتارژی. و علائم قلبى شامل آریتمی ها مثل اکستراسیستول‌هاب بطنى و تاکى‌کاردى و فیبریلاسیون بطنی؛ تاکى‌کاردى دهلیزى به‌همراه بلوک؛ ایست سینوسى (Sinus Arrest)؛ بلوک سینوسى – دهلیزى و تمام درجات بلوک دهلیزى – بطنی، مى‌شود. مسمومیت مزمن با دیژیتال ممکن است باعث لاغرى (Cachexia)، ژنیکوماستی، ‘زرد’ بینى یا گیجى (Confusion) شود. با ظهور نخستین نشانه مسمومیتبا دیژیتال، دارو را قطع کنید و در اولین فرصت با پزشک خود مشورت کنیددر نارسائى قلبی متوسط با EF کمتر از ۳۵-۳۰% برای پیشگیری از فیبروز قلبی (لاستیکی شدن قلب) اسپیرونولاکتون تجویز می شود.بار کارى قلب را کاهش دهید: کاهش فعالیت فیزیکی و پرهیز از فعالیت های جسمی سخت، دوره‌هائى از استراحت در بین فعالیت های روزمره کمک کننده است.در بیماران بى‌حرکت از ترمبوز وریدهاى عمقى به‌وسیله تزریق هپارین یا وارفارین پیشگیرى کنید.احتباس مایع اضافى را کنترل کنید: محدود کردن نمک (سدیم) رژیم غذائى (حذف غذاهاى پرنمک، مانند چیپس سیب‌زمینی، سوپ یا غذاهای کنسروشده، گوشت یا ماهی نمک سود، حذف نمک در سر سفره به غذا)؛ در موارد CHF پیشرفته به رژیم سختیگرانه‌ترى (کمتر از ۲ گرم نمک در روز) نیاز است.
سایر روش های درمان موارد پیشرفته :
تعبیه پیس میکر سه حفره ای ( معروف به باتری قلب !!) در برخی بیماران با عدم پاسخ به درمان در حضور اختلال هدایتی بطنی مفید است.بیماران دچار CHF که نسبت به درمان شدیداً مقاوم هستند و طول عمرشان کمتر از ۶ ماه تخمین زده مى‌شود و معیارهاى سختگیرانه لازم را دارند، ممکن است نامزد استفاده از قلب مصنوعی، پیوند قلب و پیوند سلولهای بنیادی جدیدترین روشهای درمانی هستند.
منبع: قلب
