سازگاری با مسئله کوری شامل سه نوع انطباق است: روانی، جسمی و اجتماعی .سازگاری روانی با کوری یا کم بینایی شدید نشان دهنده موفقیت بیمار در سازگاری جسمی و اجتماعی با مشکل بینایی می باشد. موفقیت در سازگاری روانی به معنای پذیرش مسئله نابینایی یا کم بینایی شدید است. تا زمانی که بیمار دائمی بقودن مشکل نابینایی را متوجه نشده و آن را نپذیرد ممکن است سازگاری روانی ایجاد نشود. دادن وعده و وعیدهای دروغین در مورد بازگشت مجدد بینایی سازگاری موثر با کوری را به تعویق می اندازد. بیماری که به تازگی کور شده است هم خود و هم خانواده اش مراحل مختلف غم و اندوه را سپری می کنند: انکار و شوک، عصبانیت و موضع گیری، جبران، عدم توانایی حل مشکل و پذیرش.
اعضاء خانواده بخصوص آنها که با یمار زندگی می کنند از این کمبود احساس غم و اندوه می نمایند. ذهنیت های مثبت و منفی خانواده می تواند ر روی نوتوانی بیمار کور تاثیر بسزایی داشته باشد. علاوه بر احساس غمگینی باید به چهار اصل مهم دیگر نیز توجه نمود: تغییر ارزش ها، تضاد استقلال- وابستگی، سازگاری با بحران و آموزش نحوه برقراری ارتباط اجتماعی بدون پیام های بصری.

این مطلب اختصاصی سایت دکتر سلام می باشد استفاده از آن فقط با ذکر منبع مجاز می باشد