هنگامی که ویلهلم وونت (1832-1920 م) آلمانی در سال 1879 نخستین آزمایشگاه روان شناسی خود را در دانشگاه لایپزیک تاسیس نمود، روان شناسی از فلسفه جدا شد و به صورت یک علم مستقل در آمد و همانند علوم تجربی به آزمایش و سنجش محرکها و پاسخها به عوامل موثر در ایجاد رفتار پرداخت. وونت و همکارانش هنگام پژوهش ناگزیر به ساختن و فراهم آوردن وسایل و دستگاههای خاص روان شناسی دست زدند و در کار خود روشهای نوینی به کار بردند از جمله بیشتر همانند یک شیمی دان به تجزیه و تحلیل پدیده های روانی پرداختند. روش وونت به نام درون نگری تجربی خوانده شد.
گرچه در روش درون نگری، هر کس با توجه به حالتهای روانی خود می تواند گزارشی از چگونگی آنها بیان نماید اما همکاران وونت برای پژوهشهای خود آزمایش لازم را دیده بودند. اینان علاوه بر بررسی صورتهای ذهنی تصورات و ادراکها، به تحقیق در جنبه های آگاه ذهن، مانند فکر کردن پرداختند. روش آنها بیشتر بر تجزیه و توصیف تجربه آگاه استوار بود. یک دسته از همکاران وونت را گروهی از پژوهشگران آمریکایی، انگلیسی و دیگر کشورها تشکیل می داند که پس از پایان دوره آموزشی به میهن خود بازگشتند و به افتتاح آزمایشگاه روان شناسی اقدام نمودند.

این مطلب اختصاصی سایت دکتر سلام می باشد استفاده از آن فقط با ذکر منبع مجاز می باشد