کودکان برای پرداختن به احساسات منفی خود از قبیل خشم و ناراحتی به کمک بزرگسالان نیاز دارند. کودکان کم سن و سال اغلب از احساسات خود باخبر نیستند و نمی توانند احساسات خود را به حوادثی که قبل از بروز آن احساسات برایشان پیش آمده بوده ربط دهند.
والدین در شیوه پرداختن به احساسات منفی فرزندان خود با یکدیگر فرق دارند. بعضی از والدین به احساسات فرزندان خود اهمیت نمی دهند. از نظر آنها احساسات منفی می تواند برای کودکان آسیب زا باشد. آنها فکر می کنند که تغییر دادن هر چه سریع تر آن احساسات منفی به عهده آنهاست. ممکن است آنها به فرزندان خود بگویند که این احساسات منفی خیلی مهم نیستند و خواهند گذشت یا آن که ممکن استکودکان خود را تشویق کنند که احساسات منفی خود را از سرشان بیرون کنند یا آنها را سرکوب سازند. هم چنین ممکن است آنها احساسات بد فرزندان خود را انکار کنند یا اصلا نادیده بگیرند.
بعضی دیگر از والدین از احساسات و هیجانات فرزند خود باخبرند و آنها را می پذیرند. آنها از احساسات خودشان آگاهی دارند و می توانند احساسات فرزندانشان را حدس بزنند یا به درستی نام ببرند. انها هیجانات منفی را یک فرصت در نظر می گیردن صحبت کردن در مورد احساسات را فرصتی برای نزدیک شدن به کودک و درک بهتر او می دانند. وقتی می بینند که فرزندشان احساس بدی دارد از این فرصت استفاده می کنند و به او یاد می دهند که چطور از هیجان های خود برای حل مشکلاتاستفاده کند. این قبیل والدین آنچه را که کودک احساس می کند محترم می شمارند. به عبارت دیگر آنها احساساتکودک را می پذیرند و سعی می کنند از دیدگاه او به آن احساسات بنگرند حتی اگر واکنش هیجانی کودک با واکنش هیجانی خودشان بسیار متفاوتباشد آنها به فرزند خود کمک می کنند تا احساسات خود را به نام بشناسند. درست نام بردن از احساسات باعث
می شود که کودک بتواند بین هیجان های مختلف خود تمایز قائل شود. برای مثال احساس تنهایی کردن خیلی خاص تر از احساس غمگینی کردن است. وقتی بتوانیم بین احساسات گوناگون خود تمایز قائل شویم بهتر می توانیم به منشا بروز آنها پی ببریم. وقتی کودکی بتواند به راحتی احساسات خود را ابراز کند پدر یا مادر او می تواند به او کمک کند تا موقعیتی را که باعث به وجود آمدن آن احساسات شده است مشخص کند و برای بهتر کردن اوضاع تکنیک های حل مسئله را به کار ببرد.

این مطلب توسط  مجله پزشکی دکتر سلام تهیه شده است. استفاده از آن فقط با ذکر منبع دکتر سلام(hiDoctor.ir) مجاز می باشد