درست است که افراد افسرده خودشان را دقیق تر از دیگران ارزیابی می کنند ولی در این افراد بدبینی قدرتمندی هم وجود دارد. مثلا در همان سخنرانی فی البداهه ای که قبلا اشاره شد افراد افسرده به کار دیگران نمره ای خیلی بالاتر از حد متعارف می دهند. همین الگو را می توان هنگام سوال از مردم درباره برآورد آنان از مقبولیت اجتماعی شان مشاهده کرد. بدین معنی که افراد افسرده گمان می برند دیگران آن ها را دوست ندارند. از این رو آن ها ممکن است در ارزیابی خودشان کمی دقت بیشتر داشته باشند ولی همین افراد در ارزیابی دیگران دقت بسیار کمی خواهند داشت.
هر انسانی که با حوادث ضمنی افسردگی دست به گریبان بوده است عاقل تر از آن است که دچار تصورات مثبتی شود که دیگران را در خوش خیالی و انتظارات خوش بینانه از او نگه می دارد. تغییر روش تفکر به بدبینی تدافعی ممکن است بهترین سازگاری ای باشد که یک انسان افسرده می تواند برای رسیدن به بهبود انتظار آن را داشته باشد. اما باید در اینجا گوشزد کنم که مزایای واقع گرایی افسرده گونه و بدبینی تدافعی برای هر انسانی که دچار افسردگی شدید است کارساز نیست. اگر شما به آن درجه از افسردگی رسیده اید فرآیند فکری تان به قدری مختل شده و چنان اسیر ناامیدی و افکار منفی خود هستید که برای بهبود یافتن باید در جهت تغییر اساسی آن ها قدم بردارید. بعدها که در مسیر بهبود قرار می گیرید آگاهی یافتن از دگرگونی شناختی موجود در افراد خوش بین و واقع  گرایان افسرده شما را در رسیدن به عینیت بالاتری یاری خواهد کرد.

این مطلب توسط  مجله پزشکی دکتر سلام تهیه شده است. استفاده از آن فقط با ذکر منبع دکتر سلام(hiDoctor.ir) مجاز می باشد