ارزش تغذیه ای ماکارونی

849162_796.jpg785876588
ارزش غذایی ماکارونی چیست این غذا چه فایده هایی برای افراد مصرف کننده دارد برای چه رده سنی مناسب است و چه افرادی نباید از آن مصرف کنند

 ارزش تغذیه‌ای ماکارونی در اصل وابسته به آردی است که در تهیه‌ی ماکارونی از آن استفاده می‌شود. این ماده‌ی غذایی غنی از نشاسته است، در حالی که میزان پروتئین آن حدود 7 تا 8 برابر کم‌تر از میزان نشاسته‌ی آن است.
، فرآورده‌های ماکارونی، فرآورده‌هایی مانند اسپاگتی، ماکارونی، ورمیشل، نودل و لازانیا را در برمی‌گیرد؛ علاوه بر این انواع مختلف دیگری برحسب فرهنگ غذایی وجود دارد. تحقیقات تاریخی به طور دقیق منشاء اصلی ماکارونی را مشخص نمی‌کند.در واقع احتمالاً تهیه و مصرف ماکارونی پیش از نان بوده است. از آن‌جایی که تهیه‌ی آن برخلاف نان نیاز به تخمیر و پخت نداشته است، تهیه‌ی ماکارونی برای انسان‌های اولیه آسان‌تر بوده است. مدارک تاریخی، پیدایش ماکارونی را به اتروسک‌ها (Etruscan: مهم‌ترین تمدن، پیش از تمدن رومی در شبه‌جزیره‌ی ایتالیا هستند)، رومی‌ها، عرب‌ها و چینی‌ها نسبت می‌‌دهد. امروزه بیش از 600 نوع ماکارونی تولید می‌شود.

ارزش تغذیه‌ای ماکارونی

ارزش تغذیه‌ای ماکارونی در اصل وابسته به آردی است که در تهیه‌ی ماکارونی از آن استفاده می‌شود. این ماده‌ی غذایی غنی از نشاسته است، در حالی که میزان پروتئین آن حدود 7 تا 8 برابر کم‌تر از میزان نشاسته‌ی آن است. از نظر عناصر معدنی به خصوص آهن و روی، در مقایسه با غذاهای دیگر که منبع اصلی املاح معدنی و ویتامین‌ها هستند، در حد متوسطی است.

تجزیه‌ی اسیدهای آمینه‌ی ترکیبات پروتئینی ماکارونی در مقایسه با ترکیبات پروتئینی غذاهای دیگر مانند شیر، تخم مرغ و پروتئین‌ سویا که روزانه مصرف می‌کنیم، نشان می‌دهد که از نظر اسید آمینه‌ی ضروری لیزین در حد پایینی قرار دارد و به دلیل همین محدودیت اسید آمینه‌ای، ارزش تغذیه‌ای آن کاهش می‌یابد.

بنابراین فاکتور ارزش بیولوژیکی و فاکتور میزان پروتئین ماکارونی در مقایسه با تخم مرغ و گوشت پایین‌تر است.
از طرفی این ارزش تغذیه‌ای ماکارونی از مرحله‌ی خرید در سوپر مارکت تا پختن آن و قرار گرفتن روی میز غذا دست خوش تغییر می‌شود. در بعضی از موارد نزدیک به 20 درصد ترکیبات انرژی‌زای آن به هنگام پخت از دست می‌رود، اما باید به خاطر داشته باشیم که ماکارونی هیچ‌گاه به تنهایی و بدون چاشنی خورده نمی‌شود.
ماکارونی محصولی نیمه فرایند شده است که در تهیه‌ی آن؛ فانتزی بودن، نوآوری و حتی علم تغذیه سهم زیادی دارد.

از دیدگاه تغذیه‌ای ماکارونی دارای ویژگی‌های زیر است

- ارزش انرژی‌زایی بالایی که به طور عمده از طریق قندها تأمین می‌شود؛
- ارزش چربی کم یا خیلی کم؛
- قابلیت هضم آسان؛
- مواد زائد کم.

ماکارونی همراه با چاشنی

ماکارونی برخلاف دیگر مواد غذایی سرشار از کربوهیدرات (مانند نان و بیسکویت)، هیچ‌گاه به تنهایی مصرف نمی‌شود و بیش‌تر با مواد غذایی دیگری که دارای پروتئین بالایی هستند مانند پنیر، گوشت، ماهی و ... مصرف می‌شود.
از این طریق ارزش بیولوژیکی آن نسبت به هر غذای دیگر به خاطر تکمیل شدن پروتئین آن و همچنین تأمین اسید آمینه‌های ضروری افزایش می‌یابد. 70 گرم ماکارونی همراه با کمی سس گوجه فرنگی، 10 درصد روغن زیتون و 10 گرم پنیر رنده شده، غذایی را فراهم می‌کند که فاکتور پروتئینی آن به طور کامل بالا بوده و از نظر سهم دریافت انرژی از سه نوع ماده‌ی غذایی انرژی‌زا (پروتئین‌ها، قندها و چربی‌ها) دارای نسبت 57 درصد از قندها، 30 درصد از چربی‌ها و 13 درصد از پروتئین‌هاست که این نسبت از نظر متخصصان تغذیه بهترین نسبت دریافت انرژی از مواد غذایی است.

در مواردی که ماکارونی همراه با سس گوجه‌فرنگی و مقداری پنیر استفاده شود، 25 تا 30 درصد پروتئین و 40 درصد ویتامین C روزانه‌ی مورد نیاز بدن را تأمین می‌کند و در صورتی که ماکارونی همراه با سس گوشت مصرف شود، 40 درصد پروتئین و 25 تا 30 درصد آهن روزانه‌ی مورد نیاز بدن را برآورده می‌سازد.

ماکارونی، غذای ورزشکاران

ماکارونی یک غذای پایه و اصلی برای ورزشکاران محسوب می‌شود. این گروه سعی می‌‌کنند با استفاده از یک رژیم غذائی مناسب قدرت فیزیکی خود را در انجام مهارت مورد نظر افزایش دهند. تغذیه، سوخت بدن است. برای این که بدن کار خود را به خوبی به انجام برساند، لازم است که هر دو عامل سوخت و مکانیسم بدن انسان به خوبی شناخته شود.

در ورزش‌های هوازی، وعده‌ی غذای اصلی و غالب باید به طور عمده شامل قندها و چربی‌ها باشد. یک وعده‌ی ماکارونی که به طور معمول با سس گوجه‌فرنگی و روغن زیتون یا کره مصرف شود، غذای ایده‌آلی بوده و به خوبی مشخص است که نسبت دریافت انرژی به نسبت 1-2-4 به ترتیب از قندها، چربی‌ها و پروتئین‌ها را تأمین می‌کند.

استفاده از مقادیر بالاتری از ترکیبات کمپلکس و حتی بدتر از آن، از قندهای ساده به منظور افزایش کارایی ورزشکار قبل از شروع فعالیت، به طور کامل غیرمنطقی و حتی خطرناک است و منجر به بیماری هیپرگلیسمی (افزایش قند خون) می‌شود
ماهنامه آشپزباش

© مجله پزشکی و سلامت دکتر سلام | Hidoctor.ir