سهولت و دسترسی، فضای کافی برای پارکینگ یا تفریحگاه، حمام ها، سرویس توالت، سیستم های تصفیه، تامین آب کافی، شیب ملایم اطراف استخر، دوری از جاده، راه آهن و کارخانجات و وجود فضای سبز و درخت کاری حداقل به شعاع 90 متر و حصار فضای استخر با نرده با دیوارهای بلند

مستطیل بهترین شکل هندسی برای استخرهای سر پوشیده و کوچک و روباز است که یک طرف آن کم عمق و طرف دیگر آن عمیق است. در تعیین شکل استخرها باید سیستم گردش آب و امکان کنترل و حفاظت شناگران به سهولت امکان پذیر باشد. شکل استخرها را گاه به سبب سهولت در تمیز نگه داشتن و پاک کردن دیواره های آن به صورت گرد و بدون زاویه می سازند.
طول استخر نباید از 18 متر کمتر باشد و عرض آن معمولا ضریبی از 5/1 یا 2 متر است. عرض باند استخرها 8/1-5/1 متر است که با رنگ مغایر با کف استخر خط کشی می شود. شیب کف استخر نیز نباید بطور ناگهانی افزایش یابد. از این رو باید شیب کف هر منطقه ای از اسخر که کمتر از 170 سانتی متر می باشد الزاما نباید بیش از 30 سانتی متر در هر 6/4 متر باشد. این موضوع از نظر ایمنی اهمیت زیادی دارد.
حداقل عمق استخر در منطقه عمیق نباید کمتر از 2 متر باشد ولی در استخرهای عمومی و آب درمانی، یک متر در نظر گرفته می شود. عمق منطقه شیرجه با توجه به ارتفاع تخته شیرجه و عرض استخر متفاوت است.
روکار کف و دیوار استخرها باید به رنگ سفید یا آبی روشن بدون درز باشد. خطوط شنا در کف استخر، مجاری خروجی آب، مرز شروع منطقه عمیق و عمق آب، از مناطقی هستند که باید علامتگذاری شوند.

این مطلب توسط  مجله پزشکی دکتر سلام تهیه شده است. استفاده از آن فقط با ذکر منبع دکتر سلام(hiDoctor.ir) مجاز می باشد