فشار هوا و اکسیژن با افزایش ارتفاع کم می شود و در نتیجه توان اکسیژن گیری کاهش می یابد. این تغییر فعالیت های استقامتی و تا حدودی نیمه استقامتی را تحت تاثیر قرار می دهد و عملکرد هوازی و نیمه هوازی را مثل دوی 10 هزار متر کاهش می دهد. در طرف دیگر رکورد ورزش هایی مثل پرش ها و پرتاب ها بهبود می یابند.
برای فعالیت در ارتفاع دو شیوه عمل پیشنهاد می گردد:
الف- دوازده ساعت پیش از شروع تمرین و یا مسابقه به منطقه مرتفع صعود شود.
ب- برنامه تمرینی برای چندین هفته پیش از مسابقه در ارتفاعات صورت گیرد تا سازگاری لازم با ارتفاع ایجاد شود.

این مطلب توسط  مجله پزشکی دکتر سلام تهیه شده است. استفاده از آن فقط با ذکر منبع دکتر سلام(hiDoctor.ir) مجاز می باشد