احترام به منابع طبیعی: منابع طبیعی و محیط زیست برای همه ماست، چرا با این طبیعت زیبای خداوند دوست نباشیم و به جای قطع کردن درختان، کاشتن آن را یاد نگیریم، به جای اذیت و آزار حیوانات آنها را دوست بداریم، به قول سهراب سپهری: هر کجا هستم، باشم، آسمان مال من است/ پنجره، فکر، هوا، عشق،زمین مال من است خب چرا باید این نعمت ها را آلوده کنیم. وقتی برای گردش و پیک نیک همراه خانواده به فضای سبز مثل پارک یا جنگل می رویم فکری برای پس مانده مواد غذایی وزباله های خود کنیم، اگر سطل زباله نبود، یک کیسه همراهمان باشد، به کودکان بگوییم که درختان برای تکیه دادن نیستند و با شاخه نهال های کوچک بازی نکنند. بیاموزیم به محیط زیست احترام بگذاریم و مثل وسایل شخصی خودمان آنها را نگهداری و حفظ کنیم.

فرهنگ رانندگی: بسیاری از امور زندگی بدیهی است، مثلا هنگام رانندگی اگر با سرعت کم می رانیم در خط کندرو حرکت کنیم و وقتی اتومبیلی با سرعت پشت ما حرکت می کند و چراغ می زند به او اجازه سبقت بدهیم، لجبازی نکنیم، موقع پیچیدن به چپ و راست حتما از چراغ راهنما استفاده کنیم و از همه مهم تر با سرعت استاندارد حرکت کنیم. اتومبیل خود را طوری پارک کنیم که دیگران بتوانند براحتی تردد کنند و از بوق زدن بی مورد در هر زمان از شبانه روز تا آنجا که ممکن است پرهیز کنیم.