بیماری کبد چرب به عنوان یک بیماری که تجمع چربی به خصوص تری گلیسیرید را در سلول های کبدی افزایش می دهد شناخته شده است

طبیعی است که کبد به خودی خود چربی داشته باشد و این چربی طبیعی عوارضی به وجود نمی آورد اما در بعضی بیماران تجمع بیش ار حد چربی می تواند باعث التهابی به نام استئاتو هپاتیت شود.

استئاتو هپاتیت می تواند باعث تسمع ( تصلب بافت ها ، جراحت و سفت شدن کبد ) شود و یا همچنین سرطان کبد و کارسینوم هپاتوسلولار را به وجود آورد.

کبد چرب به دو دسته ی کبد چرب الکلی ( NASH) و کبد چرب غیر الکلی ( NAFLD) تقسیم می شود . الکل برای کبد سم است و می تواند باعث التهاب آن شود.

بیماری کبد چرب غیر الکلی زمانی رخ می دهد که کبد چرب در تجزیه چربی دچار مشکل شود . این بیماری به مصرف الکل ربطی ندارد و زمانیکه ۱۰ درصد یا بیشتر وزن کبد چربی باشد اتفاق می افتد. این بیماری هم به چند دسته تقسیم می شود و در موارد حاد باعث بروز سیروز کبدی و یا جراحت و نارسایی کبد می شود.

برخی علل کبد چرب :

• رژیم غذایی : مصرف کالری اضافه در رژیم غذایی می تواند تعادل سوخت و ساز کبد را تحت تاثیر قرار دهد و منجر به تجمع چربی در آن شود.
• بیماری: کبد چرب با دیابت نوع دوم ، چاقی ، میزان تری گلیسیرید بالا در خون ، بیماری سلیاک ( اختلال ارثی خود ایمنی روده باریک که در آن پرزهای روده آسیب می بینند )

و بیماری ویلسون (یک بیماری وراثتی که با اختلال در سوخت و ساز بدن باعث عدم دفع مس می شود و این مس اضافی در کبد ، مغز ، چشم یا کلیه انباشته می شود و اختلالات مغزی و کبدی ایجاد می کند) در ارتباط است.

• شرایط پزشکی : سوء تغذیه و کاهش وزن سریع
• دارو : مصرف داروهایی مثل تاموکسی فن ، تزریق آمیودارون ، مصرف آمیودارون های خوراکی و متوترکسات

شواهد نشان می دهند که بین مقاوت به انسولین و بیماری کبد چرب غیر الکلی رابطه وجود دارد. در این حالت اگرچه بدن انسولین کافی نمی سازد اما توانایی سلول ها در استفاده از انسولین و متابولیسم گلوکز غیر طبیعی است و پس از ان که مقدار گلوکز بیش از حد مجاز می شود این حد غیر مجاز به عنوان چربی در کبد جمع می گردد.