تحقیقات اخیر نشان می‌دهد اگر در شنیدن حرف دیگران دچار مشکل هستید، نباید همه تقصیر را به گردن گوشتان بیاندازید، در این میان بخش‌هایی از مغز هم مسبب این مسئله هستند.
در این زمینه محققان دو گروه از سخنران‌های پیر و جوان را برای انجام یک سری آزمایش انتخاب کردند. داوطلبان، به صحبت‌های یک نفر که با آنها حرف می‌زد گوش می‌کردند در شرایطی که با یک نفر در پشت صحنه در ارتباط بودند که به زبان انگلیسی یا هلندی صحبت می‌کرد. بدون توجه به میزان صدای پس‌زمینه و به‌رغم داشتن سلامت شنوایی به لحاظ بالینی، داوطلبان مسن‌تر نسبت به داوطلبان جوان، قابلیت کمتری در درک حرف‌ها داشتند، خصوصا زمانی که هر دو گروه سخنوران، انگلیسی صحبت می‌کردند. در تست‌های بیشتری در این زمینه مشخص شد شرکت‌کنندگان مسن‌تر به طور متوسط کمبودهای عصب‌شناختی بیشتری در بخش میانی مغز و غشایشان مشاهده شد.
از آنجایی که داوطلبان مسن‌تر هنگام گوش دادن به دو سخنگوی انگلیسی در درک حرف‌های آنها عملکرد ضعیف‌تری داشتند، محققان در این تحقیق به این نتیجه رسیدند که «پردازش عصبی قویا متأثر از مضمون اطلاعاتی صداست. به عبارت دیگر، در شرایطی که مغز سالخورده هم‌چنان می‌تواند به سادگی صدای بی‌معنای پس‌زمینه را فیلتر کند، اما توانایی کمتری در گفتن مجزای حرف‌های پرطنین دارد.»
معمولا مشکلات شنوایی به خاطر آسیب به سلول‌های موجود در گوش داخلی و یا عصب‌های شنوایی رخ می‌دهد که پشتیبان سیگنال‌های الکترونیکی مغز است. اما در سال‌های اخیر، به روش‌های جزئی‌تری که می‌تواند باعث اختلال در شنوایی ما شود توجه شده است. مثلا طی تحقیقی که اخیرا در این زمینه صورت گرفت محققان دریافتند آسیب به سیناپس‌های موجود در سلول‌های عصبی شنیداری (در واقع ساختارهایی که در آن سیگنال‌ها بین سلول‌های عصبی جابجا می‌شوند) می‌تواند مسبب کم شدن حساسیت شنوایی شود.
منبع: الودکتر