اسکات کلی، یکی از فضانوردان سابق سازمان ناسا، اخیرا برای پیشرفت علم مدت زمانی معادل 340 روز را در ایستگاه فضایی بین المللی که با سرعتی معادل 28,154 کیلومتر بر ساعت دور زمین می گردد، سپری کرده است. نبود گرانش، قرارگیری در معرض تشعشعات، رژیم غذایی اسکات و چند عامل دیگر بدن و حتی طبق مطالعات اخیر ناسا، وضعیت ژنتیکی او را به طور عجیبی تحت تاثیر قرار داده است. در این نوشتار به شرح تاثیرات ناشی از زندگی در فضا بر روی بدن انسان پرداخته می شود.

موسسه تویین (سازمانی که بر روی دوقلوها تحقیق می کند) در یکی از مطالعات اخیر خود که هم اکنون نیز در جریان است از مارک کلی، فضانورد و برادر دوقلو و همسان اسکات، استفاده کرده است تا با مقایسه مارک با اسکات از تاثیرات مخفی ولی مهم زندگی در فضا بر روی بدن انسان پرده بردارد.

برخی از نتایج اولیه جالب این مطالعه در ماه ژانویه (12 دی تا 11 بهمن) توسط ناسا منتشر شد. این نتایج تغییرات بدنی ناشی از وجود احتمالی ژن فضایی در بدن، را نیز شامل می شود. در ادامه به شرح 8 تغییر عجیب بیولوژیکی ناشی از زندگی در فضا که در طول یک سفر یک ساله بر روی بدن یک فضانورد رخ می دهد، پرداخته شده است.

1- باد کردن صورت به دلیل افزایش بیش از حد معمول مقدار آب بدن

2- کاهش حدودا 12 درصدی چگالی استخوان ها در صورت ورزش نکردن

3- تغییر جهت حرکت حجمی معادل 2 لیتر از مایعات بدن از سمت پا ها به طرف سر

4- کاهش قدرت دید به دلیل تغییرات فشار در مغز

5- منقبض شدن ماهیچه ها و جذب شدن بافت های اضافی به این عضوها به دلیل عدم نیاز به ماهیچه ها در اثر بی وزنی

6- محرومیت احتمالی از خواب؛ به دلیل عجیب بودن و تغییر کردن وضعیت خواب در فضا

بیشتر فضانوردان تنها می توانند 6 ساعت در طول شب بخوابند.

7- افزایش خطر ابتلا به سرطان به دلیل بمباران شدن بدن با تشعشعات خورشیدی در بافتی خارج از میدان مغناطیسی محافظتی زمین

8- بلندتر شدن ستون فقرات و افزایش 3 درصدی قد به دلیل جذب نشدن به سطح در اثر عدم وجود نیروی جاذبه