علائم رینیت آلرژیک
وی بیان کرد: علائم آلرژی شامل عطسه، آبریزش، گرفتگی، احتقان، خارش بینی و التهاب گوش و چشم هستند. همچنین میزان شیوع رینیت آلرژیک در بزرگسالان حدود ۱۰ تا ۳۰ درصد و در کودکان ۴۰ است، حدود ۴۰۰ میلیون نفر در جهان از این عارضه رنج می‌برند.

این فوق تخصص آسم، آلرژی و ایمونولوژی بالینی با بیان اینکه متاسفانه به خاطر عوامل محیطی مانند صنعتی شدن جوامع و آلودگی هوا آمار مبتلایان به رینیت آلرژیک در حال افزایش است، افزود: این بیماری می‌تواند خفیف یا شدید باشد و افراد این علائم را به صورت متناوب یا دائمی تجربه می‌کنند.

خیاط زاده عنوان کرد: به طور معمول افراد نسبت به گیاهانی که گرده افشانی می‌کنند به خصوص در فصل بهار، چمن و علف‌های هرز در اواخر تابستان و اوایل پاییز واکنش نشان می‌دهند. علاوه بر این، عوامل محرک دیگری مانند گرد و خاک، هوای سرد و آلوده نیز سبب تحریک علائم در مبتلایان به این عارضه می‌شود.

عوارض این عارضه
وی تاکید کرد: آلرژی‌های موجود در محیط منزل شامل دود سیگار و دخانیات، هیره یا مایت (موجودی میکروسکوپی که در محیط دارای رطوبت بالای ۵۵ درجه و گرد و غبار مانند فرش، موکت، مبلمان و لای کتب رشد می‌کند) و کپک و قارچ‌هایی که در محیط مرطوب رشد می‌کنند. مبتلایان به رینیت آلرژیک با عوارضی مانند خستگی روزانه، خواب نامطلوب و اختلال عملکرد در فعالیت‌های روزانه مواجه هستند.

درمان رینیت آلرژیک
خیاط زاده با بیان اینکه با انجام تست‌های آلرژی می‌توان ماده‌ای را که فرد نسبت به آن حساسیت دارد، تعیین کرد، گفت: برای درمان رینیت آلرژیک فرد باید در مرحله نخست نسبت به این عارضه آشنایی پیدا کند. در گام بعدی پرهیز کردن از عوامل محرک و تشدید کننده این بیماری نیز ضروری است. مبتلایان به رینیت آلرژیک باید تا حد امکان از حضور در پارک‌ها در اوایل صبح (حدود ساعات ۷ تا ۱۰) و نزدیک غروب (۱۷ تا ۲۰) خوددداری کنند و حتما هنگام حضور عینک بزنند.

وی توصیه کرد: اکثر مبتلایان به رینیت آلرژیک اقدام به مصرف خودسرانه آنتی هیستامین‌های نسل قدیم می‌کنند که متاسفانه این دارو‌ها خواب آور هستند و موجب اختلال در عملکرد روزانه فرد می‌شود. بنابراین استفاده از آنتی هیستامین‌های نسل جدید در کنترل علائم این عارضه در موارد خفیف می‌تواند موثر باشد.این فوق تخصص آسم، آلرژی و ایمونولوژی بالینی اظهار داشت: به کار بردن اسپری‌های استروئیدی یا کورتونی بینی درمان اصلی دارویی آلرژی بینی محسوب می‌شود. مبتلایان به رینیت آلرژیک حتی اگر علامتی ندارند باید درمان خود را به صورت منظم و روزانه بسته به شدت آن یک تا ۲ بار ادامه دهند. در موارد شدید می‌توان از واکسن درمانی (ایمونوتراپی) کمک گرفت. البته کل فرآیند درمان در ایمونوتراپی حدود ۲ تا سه سال طول می‌کشد.

خیاط زاده یادآور شد: برخی افراد دچار رینیت آلرژیک خودسرانه اقدام به تزریق آمپول‌های کورتون‌دار می‌کنند که به مرور زمان عوارض جدی مانند مشکلات کلیوی، افزایش فشار و قند خون بر جا می‌گذارد. این در حالی است که کورتون‌های استنشاقی برخلاف کورتون‌های تزریقی و خوراکی میزان جذبشان خیلی پایین است و علاوه بر اینکه توسط بدن به خوبی تحمل می‌شوند، عوارض جانبی کورتون را نیز ندارند. در موارد شدید نیز می‌توان تحت نظر پزشک قرص‌هایی غیر از آنتی هیستامین مصرف کرد.

وی عنوان کرد: در اکثر موارد آلرژی بینی با بیماری‌های دیگری مانند سینوزیت، پولیپ بینی، عفونت گوش میانی و آسم همراه است. ۴۰ درصد از مبتلایان به رینیت آلرژیک مستعد آسم و ۸۰ درصد از بیماران دچار آسم، در معرض ابتلا به آلرژی بینی قرار دارند. بنابراین درمان ناکامل آلرژی بینی سبب بهبودی ناکارآمد آسم هم می‌شود.

خبرنگاران جوان