برخی داروها که جنبه تسکین دهنده و آرامش بخش دارند، پس از چند نوبت مصرف فرد را وابسته می کنند و به نوعی اعتیاد به مصرف آن در افراد ایجاد می شود که این وابستگی به مصرف برخی از این داروها از جمله ترامادول باعث بروز اختلال در سلامتی بدن افراد و ایجاد بیماری هایی از جمله کاهش مقاومت بدنی می شود.
ترامادول یک داروی مسکن شبه مورفین است که برای تسکین دردهای متوسط یا شدید تجویز میشود. خاصیت تسکین درد ترامادول ۱۰ برابر ضعیفتر از مورفین میباشد. این دارو در کبد تجزیه شده و نسبت به ماده اولیه خاصیت چسبندگی بیشتری به گیرندههای مورفینی در بدن دارد به همین دلیل است که مصرف داروی ترامادول در برخی افراد علائم مشابه مصرف مواد مخدر ایجاد میکند. این دارو حالت سرخوشی (نشئگی) مانند مورفین ایجاد میکند ولی برعکس مصرف تریاک فرد را فعالتر میکند.
وابستگی روانی با ترامادول
مصرف آن موجب وابستگی روانی و جسمیشبیه اعتیاد به تریاک میشود و مصرف طولانی مدت و بدون وقفه آن باعث مقاومت بدنی فرد شده و فرد باید برای ایجاد علایم سرخوشی، مصرف آن را افزایش دهد. به همین خاطر قطع ناگهانی ترامادول علایم اضطراب، تعریق، بیخوابی، تهوع و لرز، اسهال، درد عضلانی، ترس و بی قراری، گرگرفتگی و… را ایجاد میکند.
ترامادول و جوانان:
متاسفانه در چند سال اخیر شاهد مصرف خودسرانه این دارو در جوانان بالاخص در دانشجویان هستیم. از طرف دیگر برخی افراد این دارو را برای رفع مشکلات جنسی به خصوص زود انزالی مصرف میکنند در حالی که به اثرات اعتیادآور آن توجهی ندارند. از عوارض جانبی دیگر مصرف آن میتوان به حالت تهوع، سرگیجه، خواب آلودگی، یبوست، افت فشار خون، تعریق و خارش اشاره نمود. علائم جسمی ترک این دارو به علت خاصیت جلوگیری از باز جذب سروتونین و نورآدرنالین، شدیدتر از علائم ترک مخدرهایی مانند تریاک است. حتی بعد از قطع مصرف کوتاه مدت ترامادول نیز علائمیمانند بیخوابی، سندرم پای بیقرار و افسردگی بروز میکند.