تقریبا 86 میلیون نفر فقط درایالات متحده به پیش دیابت دچار شده اند که این موقعیت آنها را در ریسک خطر زیادتری برای مبتلا شدن به دیابت در آینده قرار می دهد، اکنون دسته ای از پژوهشگران به مدیریت پژوهشگران دانشکده پزشکی کالج میشیگان یک مدل معروف پزشکی را یافتند که با شناسایی بهترین فاکتور خطر بهترین استراتژیهای درمانی را برای پیشگیری از ابتلا افراد درمعرض خطر زیاد (مبتلا به پیش دیابت) به دیابت ارائه می دهد.
محققان هفت عامل خطر اصلیرا که پیش بینی خطر ابتلا به دیابت را با صحت بالا امکان پذیر می کنند شناسایی کردند.
نتایج این تحقیق درمجله ی British Medical journalمنتشر گردید، محققان اطلاعات مربوط به 3060فرد شرکت کننده در برنامه ی پیشگیری دیابت DPPرا ارزیابی کردند.
برنامه ی پیشگیری دیابت یا DPPیک کارآزمایی بالینی طلایی است که بطورتصادفی از افراد در معرض خطر زیاد ابتلا به دیابت، در درمان با پلاسبو، برنامه تغییر و اصلاح شیوه ی زندگی و یا درمان با متفورمین ثبت نام نموده و آنها را تحت نظارت قرار داده است.
تمام شرکت کنندگان دراین مطالعه به پیش دیابت مبتلا بودند(حداقل دونتیجه ی غیرطبیعی از آزمایش قند خون ناشتا داشتند) و نمایه ی توده ی بدنی آنها بالا بود. اکثر شرکت کنندگان دارای سابقه ی خانوادگی ابتلا به دیابت بودند و بیش از یک سوم از افراد از نژاد آمریکائی آفریقایی یا لاتین بودند( اقوامی که خطر ابتلا به دیابت درنزد آنها بالا است).
هفت عامل خطر پیش بینی ابتلا به دیابت
این گروه تحقیقاتی 17 عامل خطر ابتلا به دیابت را ارزیابی کرده و از میان آنها 7 عاملی را که به نظر می رسد درپیش بینی خطر ابتلا فرد به دیابت دقیق تر عمل می کنند، انتخاب نمودند.این عوامل عبارتند از: قند خون ناشتا، مقدار هموگلوبین A1C، مقدار تری گلیسرید کل، سابقه ی خانوادگی بالا بودن قندخون، اندازه ی دورکمر، قد، نسبت اندازه ی دور کمربه دور باسن.سپس یک مقیاس بارم بندی برای این 7 عامل تعیین کرده و این مقیاس را برای شرکت کنندگان درتحقیق بکار بردند .
آنها دریافتند بیش از نیمی از افراد شرکت کننده نمراتی از این مقیاس کسب کردند که در بالاترین چارک نمرات قرار می گیرند و این نشاندهنده ی خطر زیاد ابتلا به دیابت در طی 3 سال آینده است و این درحالی بود که کمتر از یک نفر از هر ده فرد شرکت کننده نمره ای کسب نمود که در پایین ترین چارک نمرات است و دلالت بر وضعیتی دارد که پایین ترین میزان خطر ابتلا به دیابت را در طی 3سال آینده پیش بینی می کند.
تأثیر متفورمین بر بیماران
محققان از مدل ابداعی خود برای شناسایی موثرترین شیوه ی درمان در کاهش خطر ابتلا به دیابت در میان شرکت کنندگان استفاده کردند.
آنها دریافتند متفورمین تنها برای افراد در معرض خطر زیاد ابتلا به دیابت، موثر واقع می شود وسبب کاهش میزان این خطر به میزان 21 درصد می گردد. درحالیکه مصرف متفورمین برای سایر شرکت کنندگان هیچ فایده ای در برندارد.
تغییرات شیوه ی زندگی برای بیماران درمعرض خطر زیاد دیابت بسیار موثر بود و خطر ابتلا به دیابت را در طی 3 سال آینده به میزان 28 درصد کاهش می دهد. تغییر شیوه ی زندگی برای بیمارانی که درمعرض خطر کم ابتلا به دیابت بودند، کمتر موثر است اما هنوز هم سبب کاهش 5 درصدی خطر ابتلا به دیابت در این افراد می شود.
پرفسور Haywardاستاد پزشکی و بهداشت عمومی U-Mمی گوید: این یافته ها نشان می دهد اگر چه منافع کلی در یک کارآزمایی بالینی ممکن است درحد متوسط باشد، اما پاسخ به درمان در بیماران درمعرض خطر زیاد بیماری دیابت احتمالا بسیار متفاوت است. دراین مثال، با یک تجزیه و تحلیل دقیق تر از این کارآزمایی مهم مشخص گردید که سه چهارم بیماران دارویی استفاده می کنند که عوارض جانبی واضحی ندارد اما از مصرف این دارو نیز هیچ سودی نصیب آنها نمی شود. فواید متوسطی در این کارآزمایی مشاهده شد که معمولا کمتر به آن توجه می شود و آن فوایدی است که برای افراد در معرض خطر زیاد ابتلا به دیابت در طی 3 تا 5 سال آینده مشاهده می گردد.
محققان به این موضوع اشاره می کنند که اگرچه ورزش و کاهش وزن فواید چندانی برای افراد درمعرض خطر کم در مطالعه ی DPPنداشته است اما چنین تغییراتی درشیوه ی زندگی، بر سایر جنبه های سلامت این افراد از جمله کاهش خطر عوارض قلبی عروقی، بهبود خلق وخو و میزان تحرک تأثیر می گذارد.
استفاده ی پزشکان از مدل دقیق پزشکی یا Precision Medicin Model
محققان بر این باورند که مدل جدید به عنوان ابزاری سودمند برای پزشکان بمنظور درمان بیمارانی که درمعرض خطر زیاد ابتلا به دیابت قابل استفاده است، این ابزار حتی می تواند با کمی اصلاح برای کمک به بیماران درمعرض خطر زیاد ابتلا به دیابت مورد استفاده قرارگیرد.
دراین تحقیق محدودیت هایی وجود داشته است که برای مثال می توان به کوتاه بودن زمان پیگیری بیماران اشاره کرد.
منبع : diabetestma.org