Sports-equipment-Park-elmevarzeshبنابر تحقیقات جدید که در مورد ورزش انجام گرفته است نگاه کردن به اشخاصی که ورزش میکنند میتواند تاثیر بسزایی در سلامتی سایر  افراد هم داشته باشد. پژوهشگران براین باورند که کانی که به ورزش کنندگان نگاه میکنند دچار حالتهای ورزشی مثل زیاد شدن ضربان قلب و سایر علائم دیگر میشوند و وقتی کسی به شخصی که در حال ورزش است نگاه میکند مثلا کسی که در حال پیاده روی سریع مایل به دویدن است نا خود آگاه قلبش ضربان تند میزند و حالت گرما به او دست میدهد و ایند قیقا همان کاری است که برروی ورزشکار هم انجام میشود

آنها برای نخستین بار مدعی شدند که در مطالعاتشان، فعالیت عصبی سمپاتیک ماهیچه‌های سوژه‌ها هنگام فعالیت فیزیکی افراد، افزایش یافت. ووگهان میس‌فیلد از دانشکده پزشکی دانشگاه وسترن سیدنی، در این باره گفت: ثبت این فعالیت عصبی، ارزیابی بسیار حساسی از پاسخ‌های فیزیولوژیکی به تنش فیزیکی یا روانی در اختیار می‌گذارد. وی اضافه کرد: ما از پیش می‌دانستیم فعالیت سیستم عصبی سمپاتیک که قلب، غده‌های عرق، شریان‌های خونی و دیگر بافت‌ها را تامین می‌کند، در طول ورزش واقعی افزایش می‌یابد، اما اکنون نشان‌ داده‌ایم که این فعالیت هنگام تماشای یک صحنه متحرک نیز وجود دارد، گویی به طور مثال، خود فرد در حال دویدن است.

طی این مطالعه، سوزن‌های بسیار کوچک در درون یک عصب بیرونی‌تر 9 داوطلب با هدف ثبت سیگنال‌های الکتریکی از فیبرهای عصبی موجود در شریان‌های خونی فرو برده شدند و ارزیابی بسیار حساسی از پاسخ‌های فیزیولوژیکی بدن به تنش روانی و فیزیکی ارائه شد. در ابتدا به این شرکت‌کنندگان تصویر ثابتی بر روی یک صفحه رایانه داده شد، در حالی که محققان بر فعالیت عصبی سمپاتیک ماهیچه‌ای و دیگر پارامترهای فیزیولوژیکی‌شان نظارت داشتند.

این ارزیابی‌ها هنگام تماشای تصویر چشم‌انداز غیرمتحرک ثابت باقی ماند، اما هنگامی که به سوژه‌ها تصاویر ویدیویی 22 دقیقه‌ای از دونده‌ای نشان داده شد، تغییر کردند. به گفته ریچل براون، گرچه این تغییرات کوچک بودند، اما پاسخ‌های فیزیولوژیکی مناسبی به تماشای ورزش بودند. با این حال، وی در ادامه افزود: تماشای افرادی که در حال ورزش هستند، ممکن است ضربان قلب و دیگر اثرات فیزیولوژیکی را افزایش دهد، اما هیچ چیزی جایگزین اثرات سلامتی خود ورزش‌کردن نمی‌شود. جزئیات این مطالعه در مجله Frontiers in Autonomic Neuroscience منتشر شد.

منبع- پزشکی بالینی