فرق بیماری اوتیسم در دختران با پسران در چیست؟ و کدامیک بیشتر در معرض ابتلا به این عارضه هستند؟
مطالعه جدیدی نشان می‌دهد که رفتارهای تکرارشونده و محدودکننده رایج در بیماری اوتیسم در دختران به اندازه پسران شایع نیست.
محققان جز این دریافتند که در قسمت‌های خاصی از مغز دختران و پسرانی که این رفتارها را نشان می‌دهند، تفاوت‌هایی وجود دارد.
محقق اصلی، کاستاب ساپکر، محقق فوق دکترای دانشگاه استنفورد گفت: «یافته‌های ما عامل بالقوه ای را معرفی می‌کند که ممکن است در کمتر بودن نسبت زنان مبتلا به اوتیسم نقش داشته باشد.»
به گفته ساپکر رفتارهای تکرارشونده و محدود کننده یکی از مشخصات افراد مبتلا به اوتیسم است و اغلب پرچم قرمزی هستند که به تشخیص کودک می‌انجامند. مثال این نوع رفتارها، حرکات تکراری، تمرکز یک جانبه بر یک حیطه خاص و چسبیدن مطلق به یک عادت خاص است.
ساپکر گفت: «یافته‌های ما این احتمال را بالا می‌برد که دخترانی که رفتارهای تکراری و محدود کنندهٔ کمتر واضحی دارند، از تشخیص اوتیسم به اشتباه دور بمانند و به عنوان افراد مبتلا به اختلال ارتباط اجتماعی شناخته شوند.
از طرف دیگر پسرانی که رفتارهای تکراری و محدودکنندهٔ بارزتری دارند ممکن است در طیف اختلالات اوتیسم مثبت کاذب درآیند. چراکه رفتارهای تکراری و محدودکننده فقط به کودکان اوتیسمی محدود نیست و در دیگر اختلالات رشدعصبی هم دیده می‌شود.
نتیجهٔ مطالعه بر آن بود که دختران مبتلا به اوتیسم رفتارهای تکراری با شدت کمتری نسبت به پسران داشتند. دشواری‌های ارتباطی و اجتماعی بین هر دو جنس یکجور بود.
در تصاویر ام آر آی، محققان تفاوت‌هایی را در قسمت‌های خاصی از مغز مشاهده کردند. این مناطق شامل قسمت‌های مربوط به حرکت بود. با این حال بین دختران و پسرانی که اوتیسم نداشتند تفاوتی وجود نداشت.
به گفتهٔ مایرا مندز که برنامه ریز خدمات سلامت روان و ناتوانی‌های رشد فکری است، این کشف می‌تواند با توجه به اختلاف ساختارهای مغزی بین دو جنس بر تفاوت‌های درمان‌های مختلف اوتیسم تأثیرگذار باشد.
به گفتهٔ او: «شاید بهترین درمان برای دختران، تمرکز بر ساخت مهارت‌های رفتاری ای باشد که پشتیبان تعاملات اجتماعی آن‌ها هستند.»
