وقتی نیازهای فیزویولوژیک موجود زنده برآورده نشوند تعادل فیزیولوژیکی او به هم می خورد و حالت تنش به وجود می آید. همین امر موجود زنده را وادار می کند تا بکوشد حالت طبیعی خود را از طریق رفع نیاز برقرار نماید. چنین حالتی را خود پایداری یا تعادل حیاتی می نامند. ساخت هر موجود زنده به گونه ای است که وقتی اختلال یا کمبودی در وضع فیزیولوژیکی او پدید می آید بی درنگ به ترمیم نقص یا رفع کمبود می پردازد وگرنه به ادامه زندگی قادر نخواهد بود.
بنا به عقیده فیزیولوژیستها محیط درونی بدن موجود زنده با وجود دگرگونیهای محیط برونی ثابت و یکنواخت می ماند. چنانکه در زمستان وقتی که هوا سرد می شود فرد برای حفظ تعادل حیاتی خود باید لباسهای گرم بپوشد. اگر فشار خون او بالا رود یا مقدار چربی و قند او افزایش یابد تنش و ناراحتیهای حاصل از آنها فرد را مجبور می کند چاره ای بیندیشد تا سلامت یعنی تعادل حیاتی یا وضع طبیعی خود را بازیابد. در حقیقت تعادل حیاتی به منزله دریچه اطمینان برای ادامه زندگی است.
این مطلب اختصاصی سایت دکتر سلام می باشد استفاده از آن فقط با ذکر منبع مجاز می باشد