images

اینک پس از بحث درباره چهار روش یادگیری و اصول ویژه آنها باید توجه داشت که اکثر روان شناسان آموزشی قانونهای کلی یادگیری را قبول دارند. در زیر فشرده این قانونها را بیان می کنیم.
قانون مجاورت
این قانون به ویژه بر مجاورت زمانی تاکید دارد. همخوانی رویدادها یا پدیده ها هنگامی صورت می گیرد که در یک محدوده زمانی مشخصی قرار گیرند.
چنانکه بخشی از یک قطعه شعر که تازه حفظ شده نباید با بخش دیگری از آن که قرار است از حفظ شود فاصله پیدا کند بلکه باید بی درنگ پیوند یابد.
قانون گیرایی
این قانون را گاهی اصل خوشایندی و ناخوشایندی نیز نامیده اند. منظور این است که پاسخی که نتیجه ای خوشایند و لذت بخش دارد مطلوب فردست و او خواستار تکرار آن است و همین امر موجب آموختن سریع آن می گردد. اما اگر نتیجه اش ناخوشایند باشد به احتمال زیاد از آموختن آن سرباز می زند. قانون گیرایی موید این واقعیت است که مواد درسی باید وابسته و مکمل یکدیگر باشند و چنان تنظیم شوند که علاقه شاگردان را به آموختن و بهره مندی از آن برانگیزند.
قانون تکرار و تمرین
بر پایه این قانون وقتی شرایط لازم برای یادگیری موجود باشد تکرار و تمرین رابطه میان محرک و پاسخ را استوارتر می کند وگرنه این رابطه سست می شود و در آینده نمی توان آن را به یاد آورد و از آن بهره جست. شاگرد هنگامی در آموختن درس یا فنی تسلط پیدا می کند که دارای تمرین کافی باشد. به علاوه تمرین باید با معنی و دارای هدف باشد و به صورت تکرار فردی یا گروهی انجام شود.
قانون سازمان دهی
نمودار این حقیقت است که اگر مواد آموختنی به صورت اجزاء بامعنی و مرتبط به یکدیگر سازمان یابند هم زودتر یاد گرفته می شوند و هم در مواقع لازم آسان تر به یاد می آیند.
قانون شدت
حاکی از آن است که میزان یادگیری بستگی به نیروی پاسخی دارد که به محرک داده می شود. به سخن دیگر هر چه یادگیرنده توجه بیشتری داشته باشد زودتر و راحت تر می آموزد. اما هر چه دقت و توجهش کمتر یا پراکنده تر باشد دیرتر می آموزد و در نتیجه خستگی و دلزدگی، مطالب به طور شایسته در خاطرش نقش
نمی بندد.
قانون تازگی و دوره
شاگرد مطالبی را که تازه آموخته است بهتر می تواند به یاد آورد تا مطالب چند هفته پیش را. اما اگر درسهای گذشته را دوره کرده باشد به اندازه مطالب تازه می تواند آنها را به یاد آورد. به این جهت دوره کردن باید بدون فاصله زیاد، یعنی یک روز پس از گرفتن درس انجام شود آنگاه به تدریج به طول فاصله افزوده گردد. یعنی یک روز، سه روز، یک هفته و دو هفته پس از نخستین درس انجام شود.
دوره کردن اگر فقط از روخواندن مواد درسی باشد چندان کار سودبخشی نخواهد بود. بهترین شیوه دوره کردن آن است که شاگرد مطالب آموخته را به زبان خود بیان کند و پر بیاموزد تا ملکه او شود. وقتی مطلبی پرآموخته شود مرکوز ذهن می گردد و به آسانی از یاد نمی رود.

این مطلب اختصاصی سایت دکتر سلام می باشد استفاده از آن فقط با ذکر منبع مجاز می باشد