از نظر تعریف به ایجاد وابستگی و عادت در مصرف متوالی مواد (طبیعی یا مصنوعی) و ایجاد یک سری علائم و ناراحتی ها در صورت قطع مصرف آن، اعتیاد گفته می شود. در این حالت شخص یک وابستگی خاص و محکم به آن ماده پیدا کرده و جزء اصلی زندگی وی می شود. وابستگی به مواد مخدر دارای دو جنبه جسمانی و روانی است. در وابستگی روانی شخص برای رسیدن به یک حالت روحی روانی مورد مطلوبش نیاز شدیدی به مصرف ماده مخدر احساس می کند و در صورتیکه رسیدن به آن به تاخیر بیافتد با اختلالات روحی روانی شدید نظیر اضطراب، بی قراری، عدم تمرکز، عصبانیت و… روبرو خواهد شد. تقریبا تمامی مواد مخدر دارای وابستگی روانی بوده و همین مسئله مهمترین عامل در تداوم اعتیاد و مانع در ترک آن است. در وابستگی جسمانی تغییرات بیوشمیایی و شدیدی در بدن شخص بوجود می آید به طوری که قطع ماده باعث بروز برخی علائم و ناراحتی های جسمی می شود (برحسب داروی مخدر ممکن است به صورت تپش قلب، بی خوابی، آبریزش از بینی، درد عضلانی شدید و غیره باشد) که به این حالت سندرم محرومیت گفته می شود. بجز مواد مخدر توهم زا (نطیر ال. اس. دی، حشیش و بنگ) سایر مواد مخدر دیگر دارای این چنین ویژگی هستند.
این مطلب اختصاصی سایت دکتر سلام می باشد استفاده از آن فقط با ذکر منبع مجاز می باشد