کودکی که مورد سوء استفاده جسمانی قرار گرفته است برخورد خشم آلودی با دنیا در پیش می گیرد. کودکی که مورد بی توجهی قرار گرفته است با تسلیم شدن در برابر دنیا از آن کناره گیری می کند. این قبیل کودکان در خردسالی تنها و غمگین هستند. دوستانی ندارند و ترجیح می دهند به تنهایی بازی کنند. هر گاه به استرس دچار شوند خیلی زود تسلیم می شوند و ادعا می کنند که هر کاری که بکنند بی فایده است آنها حتی در این سن کم با اضطراب و افسردگی دست به گریبانند.
وقتی این قبیبل کودکان به مدرسه می روند نسبت به افراد پیرامون خود دیدگاهی منفی دارند آنها با بچه های دیگر وارد بازی نمی شوند و کناری می ایستند و بازی سایر بچه ها را تماشا می کنند یا این که کلا ا ز سایر بچه ها دوری می کنند. در نتیجه مورد پذیرش آنها قرار نمی گیرند. طرد شدن این قبیل کودکان با کودکانی که از نظر جسمانی مورد سوء استفاده قرار گرفته اند تفاوت دارد آنها نادیده گرفته می شوند. روزی یکی از کودکانی که مورد غفلت قرار گرفته بود به من گفت که ترجیح می دهد در هنگام زنگ ناهار در محل ناهارخوری بماند و در تمیز کردن کافه تریا به سرایدار کمک کند تا این که خود را به خطر بیندازد و به نزد بچه های دیگر برود که در حیاط مدرسه سرگرم بازی هستند. انزوای اجتماعی این قبیل کودکان را در معرض این خطر قرار می دهد که رفتارهای جنسی افرادی خارج از خانواده خود قرار بگیرند. بزرگسالی که به این قبیل قربانی کودکان علاقه نشان می دهد همانند آبی است که به فردی نشان بدهند که از شدت تشنگی در حال مرگ است.
در دوره نوجوانی کودکانی که مورد سوء استفاده جسمانی قرار گرفته باشند از خانه می گریزند کودکانی که مورد غفلت قرار گرفته باشند از خانه دور انداخته می شوند. آنها خانه را ترک
می کنند چون فکر می کنند که ماندن یا رفتنشان برای هیچ کس فرقی ندارد. ممکن است آنها برای تامین مخارج خود به جرم و جنایت به خصوص به روسپیگری رو بیاورند و در دوران بزرگسالی هم در معرض اضطراب و افسردگی قرار دارند.
این مطلب توسط مجله پزشکی دکتر سلام تهیه شده است. استفاده از آن فقط با ذکر منبع دکتر سلام(hiDoctor.ir) مجاز می باشد
