بسیاری از پدر و مادران وقت زیادی برای صحبت کردن با کودک ندارند. بیشتری کلام هایی که بین والدین و فرزندان رد و بدل می شود جملاتی است مانند. “درس هایت را خواندی؟” یا ” اتقات را مرتب کرده ای ” اما این جملت صحبت به حساب نمی آید. آیا تا به حال با فرزندتان در مورد مشکلاتش صحبت کرده اید؟
تحقيقات نشان داده، صحبت كردن با كودك از سنين پايين حتي قبل از آن‌كه كودك شروع به صحبت كند در آينده باعث بهبود مهارت‌هاي روابط عمومي، خواندن، نوشتن و رياضي آنها مي‌شود. شروع و ادامه يك مكالمه عميق باعث تقويت و گسترش شخصيت كودك مي‌شود. وقتي به فرزندانتان توجه مي‌كنيد، آنها ارزش خود را درك مي‌كنند.
البته، هر قدر شما بيشتر فرزندانتان را عزيز بداريد و براي آنها وقت بگذاريد، ارتباط برقرار كردن با آنها سخت‌تر خواهد بود. با بزرگ‌تر شدن فرزندان اين كار بمراتب سخت‌تر هم مي‌شود. چرا بايد ارتباط بر قرار كردن با فرزندانمان اين قدر سخت شود؟ آيا به اين دليل است كه فرزندانمان در طبقه‌بندي افكار‌شان مهارت ندادند؟ يا اين كه والدين سوالات اشتباهي مي‌پرسند؟
بسياري از والدين وقت زيادي را صرف اداره كردن امور مربوط به كودكان مي‌كنند: عجله كن، آماده‌اي؟ اين كار را نكن، آن كار را بكن. اگر اين فقط شما باشيد كه‌هميشه با كودك صحبت مي‌كنيد، او هميشه ساكت مي‌ماند. والدين بايد گوش دادن را ياد بگيرند.
اولين گام براي آموختن هنر گوش دادن اين است كه به كودك اجازه دهيد احساساتش چه خوب، چه بد را ابراز كند. والدين سعي مي‌كنند اغلب با جملاتي مانند: «چيزي نيست، چرا گريه مي‌كني؟»، «شما اصلا منظوري از گفتن اين حرف نداشتي، فقط خسته هستي!» احساسات بد را از كودك دور كنند و او را سر كيف بياورند. ما مي‌خواهيم فرزندانمان خوشحال باشند، بنابراين، احساسات منفي آنها را ناديده مي‌گيريم.
اين كار اصلا درست نيست و بدتر از همه كودك را ساكت‌تر مي‌كند. او با خود فكر مي‌كند، چرا حرف بزنم وقتي كسي به خود زحمت گوش دادن به صحبت‌هاي مرا نمي‌دهد. يكي از مهم‌ترين كارها در تربيت كودك، كمك به او براي درك بهتر احساساتش است. اگر آنها احساسات خود را بشناسند، براحتي مي‌توانند با آنها كنار بيايند.
صحبت با كودك در مورد مسائل جدي و پرسيدن نظر آنها، درهاي يك ارتباط سالم و دو طرفه را باز مي‌كند. وقتي شما افكار و احساسات فرزندتان را قبول كنيد، آنها احساس مي‌كنند مورد احترام قرار گرفته‌اند و احساساتشان درك مي‌شود پس بيشتر به برقراري ارتباط با والدين رغبت نشان مي‌دهند.
علاوه براين، شما مطالب جالبي را كه آنها مي‌گويند از دست نمي‌دهيد. صحبت كردن با كودكان جذاب‌تر از صحبت كردن با بسياري از افراد بزرگسال است. كودكان سوالات جالبي در مورد زندگي، جهان و به طور كلي هم چيز مي‌پرسند، مانند: «گل‌ها هم مي‌توانند خوشحال شوند؟»، «درد كجا مي‌رود؟»، «آخر دنيا كجاست؟.»
اين سوالات را جدي بگيريد و هرگز به كودك نخنديد بلكه با جديت به او پاسخ دهيد. كودكان دنيا را جايي تازه و هيجان‌انگيز مي‌بينند و شما اگر از دريچه چشم آنها به جهان بنگريد و دقيقا به آنچه آنها مي‌گويند گوش دهيد، بسيار لذت خواهيد برد. علاوه بر اين، اگر كودك احساس كند بزرگ‌تر‌ها نسبت به آنچه او مي‌گويد علاقه نشان نمي‌دهند، صدمه جبران‌ناپذيري بر روح شكننده او وارد مي‌شود.
چگونه با كودكان صحبت كنيم حتي اگر والدين آنها نيستيم؟
براي همه ما اوقاتي وجود داشته كه با كودكي تنها باشيم كه والدينش بنا به دلايل گوناگوني در آن لحظه قادر به نگهداري از او نيستند و متوجه شده‌ايم كه حقيقتا حرفي براي گفتن با كودك نداريم. نترسيد. اغلب افرادي مانند شما بهترين و شورانگيزترين مكالمه‌ها ر ا با كودك دارند. در اينجا نكاتي براي شروع يك مكالمه خوب به شما توصيه مي‌كنيم:
كارهايي را كه كودك دوست دارد پيدا كنيد، فوتبال؟ شعر؟ برنامه‌هاي تلويزيوني؟ با تحريك علاقه كودك توجه او را جلب كنيد.
آنها را تشويق كنيد با داستان‌هايي در مورد آنچه ياد گرفته‌اند يا به دست آورده‌اند، براي شما تعريف كنند. اين يك باور جهاني است كه همه كودكان مي‌خواهند شما فكر كنيد آنها بچه‌هاي خوبي هستند. بگذاريد به شما بگويند كه چقدر در فوتبال، ژيمناستيك يا بازي‌هاي ويديويي تبحر دارند. آنها با اين كار، عاشق شما خواهند شد.
نظر آنها را در مورد يك موضوع خاص مانند برنامه تلويزيوني، يك ستاره سينما يا يك تيم فوتبال بپرسيد. با دقت به حرف‌هايشان گوش دهيد. اين نشان مي‌دهد كه شما تا چه حد آنها را جدي گرفته‌ايد.
براي صحبت با كودكان صداي خود را تغيير ندهيد، عادي صحبت كنيد. كودكان كم سن هستند، اما احمق نيستند.
