تومورهای استخوانی

خلاصه:

تومورهای استخوان زمانی ایجاد می شوند که سلول های استخوانی از تقسیم طبیعی خارج شوند، و توده ی استخوانی را تشکیل می دهند. بیشتر تومورهای استخوانی خوش خیم هستند، به این معنی که سرطانی نمی شوند و سلول های توموری پخش نمی شوند. ممکن است باعث تضعیف استخوان ها شوند و شکستگی هایی ایجاد کنند و یا مشکلات دیگری هم ایجاد می نمایند. سرطان استخوان بافت طبیعی استخوان را تخریب می کند و ممکن است به سایر بافت های بدن پخش شود ( متاستاز نام دارد).

تومورهای خوش خیم استخوانی:

تومورهای خوش خیم استخوانی از تومورهای بدخیم استخوان شایع تر هستند. این تومورها انواع معدودی از شایع ترین تومورهای استخوانی خوش خیم هستند:

• استئوکندروما:

شایع ترین تومور خوش خیم استخوانی است. در افراد زیر 20 سال شایع تر است.

• تومور سلول غول آسا:

تومور خوش خیمی است که بر روی پاها اثر دارد ( انواع بدخیم این تومور ناشایع است).

• استئوئید استئوما:

تومور استخوانی است که اغلب در استخوان ها دراز ایجاد می شود و در افراد زیر 20 سال شایع است.

• استئوبلاستوما:

تومور منفردی است که در ستون فقرات  و استخوان های دراز ایجاد می شود و بیشتر در بالغین جوان دیده می شود.

• انکندروما:

معمولا در استخوان های دست و پاها ایجاد می شود. اغلب علامتی نمی دهد. شایع ترین نوع تومور استخوانی در دست است.

سرطان متاستاتیک:

وقتی افراد سرطان استخوان دارند، اغلب این سرطان ناشی از متاستاز سایر نواحی است که به آن سرطان متاستاتیک می گویند.  برای مثال، فردی که سرطان ریه دارد که به استخوان ها پخش شده است، ممکن است سرطان ریه ای باشد که به استخوان تهاجم کرده است.

سرطان هایی که به استخوان متاستاز می دهند، عبارتند از:

• سرطان پستان
• سرطان پروستات
• سرطان ریه

ساکوم اولیه ی استخوان:

سارکوم های اولیه استخوان، تومورهایی هستند که در در استخوان ها شکل می گیرد. از سرطان متاستاتیک کمتر شایع می باشد. علت آن ناواضح است، ولی زمینه ی ارثی ممکن است در پیدایش آن موثر باشد.  اشعه درمانی با دوز بالا و یا داروهای سرطان ممکن است خطر این نوع سرطان را افزایش دهند. برخی از شایع ترین انواع سرطان استخوان عبارتند از:

• استئوسارکوم:

این تومور در سلول های استخوانی ایجاد می شود و شایع ترین تومور در اطراف زانو و بالای بازو است. در بیشتر اوقات، در نوجوانان و بالغین جوان دیده می شود. فرم بالغ آن معمولا در افرادی دیده می شود که بیماری پاژه در استخوان دارند.

• یوئینگ سارکوم:

این تومور هم در افراد جوان بین 5 تا 20 سال دیده می شود. شایع ترین نواحی درگیر، دنده ها، لگن، پاها، و بالای بازو است.

• کندروسارکوما:

بیشتر در افراد 40 تا 70 سال دیده می شود. شایع ترین نواحی پیدایش این تومور شامل لگن، پاها، بازو و شانه می باشد که در سلول های غضروفی ایجاد می شود.

مغز استخوان بافت نرم داخل استخوان است.

علائم تومورهای استخوانی:

ممکن است هیچ علامتی نداشته باشد. این حالت شایع است. پزشک این تومور را در مواردی که به  علت دیگر تصویر برداری با اشعه ایکس انجام می شود، پیدا می کند مثلا در اثر کشیدگی. ولی علائم تومور استخوانی ممکن است شامل درد باشد که:

• در ناحیه ای است که تومور وجود دارد.
• اغلب درد دارد.
• ممکن است با فعالیت بدتر شود.
• اغلب در شب ها بیمار را از خواب بیدار می کند.

توجه داشته باشید که تروما ( آسیب) نمی تواند باعث ایجاد تومور شود، ولی استخوانی که توموری می شود، ضعیف شده و ممکن است به راحتی بشکند. این حالت ممکن است درد شدیدی بدهد.

سایر علائم مرتبط با تومورهای استخوانی عبارتند از:

• تب
• تعریق شبانه
• معمولا تورم در اطراف تومور داریم.
• لنگیدن

پزشک از شما سوالاتی می پرسد و شرح حال طبی و معاینه فیزیکی انجام می دهد. آزمایش خون و تصویر برداری هم مفید است. برای تائید تشخیص، پزشک ممکن است از راه سوزن و یا برش بخشی  از بافت استخوانی را بردارد تا زیر میکروسکوپ از نظر نشانه های سرطان بررسی شود.  این روش نمونه برداری از بافت زنده و یا بیوپسی نام دارد.

درمان تومورهای استخوانی:

تومورهای سرطانی استخوان نیازمند درمان تهاجمی برای افزایش بقا می باشد.

تومور های خوش خیم:

ممکن است با دارو بهبود یابند و یا پیگیری شوند. اگر این تومور احتمال پخش شدن و یا بدخیمی شدن داشته باشد، پزشک آن را جراحی کرده و خارج می کند. در برخی موارد تومورها حتی پس از درمان بر می گردد.

تومورهای بدخیم:

 درمان در این تومورها به مرحله ی  توموری بستگی دارد.

شایع ترین درمان های سرطان استخوان عبارتند از:

• جراحی سالویژ ( نجات بخش) عضو:

بخشی از استخوان دچار سرطان را خارج می کند. عضلات مجاور، تاندون ها، و سایر بافت ها خارج نمی شوند. به جای بخش خارج شده، اندام مصنوعی ( پروتز ) قرار داده می شود.

• قطع عضو( آمپوتاسیون):

اگر تومور بزرگ باشد و یا به اعصاب و عروق خونی تهاجم کرده باشد، این روش نیاز است. عضو مصنوعی می تواند باعث عملکرد بهتر پس از قطع عضو شود.

• اشعه درمانی:

سلول های سرطانی را از بین می برد و اغلب در همراهی با جراحی و یا پیش از جراحی و پس از آن استفاده می شود.

• شیمی درمانی سیستمیک:

سلول های توموری را  از بین می برد. ممکن است قبل جراحی داده شود و یا بعد از جراحی و یا برای بیماری متاستاتیک استفاده می شود.

http://noskhe.com