چه عواملی در ایجاد بلوغ دیررس در فرزندانمان نقش دارند با چه ترفندهایی می توانیم مانع این امر شویم چه بیماری هایی می توانند در این دوره باعث بلوغ دیررس در فرزندمان شوند گاهی اوقات عوامل ژنتیکی و زمینه های ارثی نیز می توانند در امر بلوغ تداخل ایجاد کنند به برخی از توصیه های متخصصین در این زمینه دقت کنید .
محققان تا به امروز از بلوغ دیررس سرشتی (constitutional) به‌عنوان شایع‌ترین علت بلوغ دیررس در پسران یاد کرده‌اند. به همین دلیل، این پسران از سلامت عمومی و کامل برخوردار هستند، و درنهایت دوره بلوغ را با کمی تاخیر اما با موفقیت از سر می‌گذرانند. در دوسوم موارد، بلوغ دیررس از پدر، مادر یا هر دو به ارث می‌رسد. مادرانی که دوره قاعدگی را بعد از ۱۴ سالگی و پدرانی که رشد جهشی را بعد از ۱۶ سالگی تجربه کرده‌اند، بلوغ دیررس دارند و این ویژگی را به فرزندان خودشان هم انتقال می‌دهند. علاوه بر این، پسران مبتلا به بیماری‌های مزمن مانند بیماری‌های التهابی روده، بیماری سلول داسی‌شکل یا فیبروز کیستیک معمولا با بلوغ دیررس مواجه می‌شوند. تعداد بسیار کمی از پسران، بلوغ دیررس را به‌علت کمبود هورمون‌های بلوغ، LH و FSH، تجربه می‌کنند. در اصطلاح تخصصی به این وضعیت، کمبود گنادوتروپین جداشده (IGD) می‌گویند. این مشکل معمولا از بدو تولد وجود دارد و بسیاری از کودکان مبتلا به IGD همراه با آلت تناسلی کوچک‌تر از اندازه طبیعی متولد می‌شوند. البته در این شرایط، هورمون‌های دیگر هیپوفیز به‌طور طبیعی ترشح می‌شوند و رشد هم به‌صورت طبیعی پیشرفت می‌کند.
سلامتیسم
