اصولا فلفل نوعی طعم دهنده است که به شکل های مختلف مصرف می شود. فلفل انواع مختلفی دارد که از جمله می توان به فلفل دلمه ای، فلفل سیاه، فلفل قرمز و … اشاره کرد. استفاده از فلفل اغلب در مناطق استوایی و همچنین مناطق گرم صورت می گیرد. اما این طعم دهنده خواص درمانی بسیار زیادی نیز دارد. با دکتر سلام همراه باشید.

 فلفل ضد اکسیدان، کاهنده کلسترول خون و چربی و همچنین دارای خاصیت کاهش چسبندگی پلاکت است. این عمل از لخته شدن خون و ایجاد سکته جلوگیری می‌کند.

عضو هیات علمی دانشگاه علوم‌کشاورزی و منابع طبیعی ساری گفت: فلفل ضد آسم، درمان کننده عفونت‌های دستگاه تنفسی و ضد سرطان است.

محمد اکبرزاده در گفت‌وگو با ایسنا، خاطرنشان کرد: ماده اصلی کاسپاایسین موجود در فلفل دارای خاصیت محرک، ضد دردهای عصبی موضعی، ضد ورم و ضد روماتیسم است.

وی اظهار کرد: فلفل گیاهی است علفی و یکساله که تا ارتفاع 60 سانتیمتر رشد می‌کند. برگ‌های این گیاه بیضی شکل، نوک تیز و به صورت منفرد بر روی ساقه قرار گرفته است. فلفل، یکی از پر مصرف‌ترین چاشنی‌ها، با متوسط مصرف سرانه حدود 5 گرم در روز در برخی نواحی آسیای جنوب شرقی است.

اکبرزاده به ترکیبات مهم فلفل سبز، اشاره و اظهار کرد: فلفل دارای 5.1 درصد ترکیبات تند و سوزاننده به نام اولئورزین است. مهم ترین ترکیب اولئورزین به نام کاسپاایسین است که ساختمان فنلی دارد و بسیار تند و سوزاننده است. ترکیبات مهم دیگر فلفل شامل کاروتنوئید، ویتامینA و C و مقدار کمی اسانس است.

وی ادامه داد: فلفل ضد اکسیدان، کاهنده کلسترول خون و چربی و همچنین دارای خاصیت کاهش چسبندگی پلاکت است. این عمل از لخته شدن خون و ایجاد سکته جلوگیری می‌کند. فلفل، باز کننده برونشها، محرک گردش خون، حشره کش، مقوی معده، ادرار آور، هضم کننده، گرمازا و نگهدارنده آب در بدن است.

عضو هیات علمی دانشگاه علوم‌کشاورزی ساری خاطرنشان کرد: دانه های فلفل سبز یا قرمز ممکن است سمی باشند. مصرف بیش از اندازه فلفل قرمز ممکن است به کبد و دستگاه هاضمه آسیب برساند، به همین دلیل باید در مصرف آن احتیاط کرد

منبع: انتخاب