آرام کردن کودکان با غذا ممکن است در کوتاه‌مدت گريه کردن آنان را متوقف کند، اما پژوهشگران هشدار مي‌دهند که اين کار ممکن است در درازمدت به الگوهاي ناسالم غذا خوردن تبديل شود.
يک بررسي جديد به‌وسيله پژوهشگران بريتانيايي و نروژي نشان داد که والديني که به‌اصطلاح «غذا دهندگان عاطفي» مي‌توانند «غذا خوردن عاطفي» را ترغيب کنند که عادتي است با افزايش وزن و اختلالات خوردوخوراک ارتباط دارد.
کارشناسان مي‌گويند يافته‌هاي اين بررسي شواهد قوي‌تري دراين‌باره فراهم مي‌کند که سبک‌هاي غذا دادن والدين به کودکان مي‌تواند تأثير عمده‌اي بر عادات غذا خوردن آنان و نوع رابطه‌شان با غذاها و نوشيدني‌ها هنگام مواجهه با عواطفشان بگذارد.
به گفته اين کارشناسان «غذا دادن عاطفي» به اين معناست که والدين براي آرام کردن کودک براي مثال هنگام کج‌خلقي کردن او به دادن غذا و نوشيدني متوسل مي‌شوند.
سيلجي استينسبک، سرپرست اين بررسي و همکارانش مي‌گويند اتکاي والدين بر دادن هله‌هوله‌ها، دسرها و غذاهاي شيرين براي آرام کردن کودکان مي‌تواند به پرخوري بينجامد و زمينه‌ساز مشکلات بعدي مانند پراشتهايي عصبي و غذا خوردن افراطي در آنان باشد.
استينسبک که استاديار روانشناسي در دانشگاه علوم و تکنولوژي نروژ در شهر تروندهايم است، دراين‌باره گفت: «هنگامي که غمگين باشيد، علاقه‌اي به خوردن هويج نخواهيد داشت.»
پژوهشگران عادات تغذيه و غذا خوردن بيش از 800 کودک را از 4 سالگي تحت نظر گرفتند. آنان اين کودکان را در شش، هشت و ده‌سالگي چک کردند.
بر اساس پرسشنامه‌هايي که والدين پر کرده بودند، معلوم شد که حدود دوسوم اين کودکان در همه سنين نشانه‌هاي غذا خوردن براي آرام کردن خودشان را بروز مي‌دهند. همچنين اين پژوهشگران دريافتند که کودکاني که با غذا خوردن آسان‌تر احساس آرامش مي‌کردند، بيشتر به‌وسيله والدين براي اين منظور تغذيه مي‌شدند.»
استينسبک گفت: «غذا دادن عاطفي غذا خوردن عاطفي را افزايش مي‌دهد و برعکس.»
اين پژوهشگران روند ديگري را هم شناسايي کردند: کودکاني که در 4 سالگي آسان‌تر خشمگين يا پريشان مي‌شدند با احتمال بيشتري براي آرامش پيدا کردن غذا مي‌خوردند و والدينشان براي اين مقصود به آنان غذا مي‌دادند.
کارشناسان مي‌گويند راهي بهتري براي کنار آمدن با ناراحتي عاطفي کودکان وجود دارد. آنان به والدين توصيه مي‌کنند به جاي اينکه هنگامي خشم يا ناراحتي کودکان از غذا به‌عنوان وسيله‌اي براي پرت کردن حواس آنان استفاده کنند، بايد به کودکان آموزش دهند که اين عواطف تحمل کنند و راه‌هايي براي کنار آمدن با آن‌ها پيدا کنند. در چنين موارد برقراري انضباط مثبت و نترسيدن از گريه کودک او را در مسير رشد طبيعي براي غلبه بر عواطفش قرار مي‌دهد.