بايد به اين نکته اشاره داشت که هر دو حالت خالي از عارضه جانبي نيست. اگر يک رژيم غذايي کم پروتئين را دنبال مي‌کنيد، ممکن است با هيچ نشانه‌اي مواجه نشويد، و احتمالاً وظايف روزانه خود را به خوبي انجام دهيد. اما مصرف ناکافي پروتئين در بلند مدت مي‌تواند به طيف گسترده‌اي از آثار منفي سلامت منجر شود.

کاهش وزن: اگر به ميزان کافي پروتئين مصرف نکنيد، احتمالاً به معناي آن است که کالري کافي مصرف نمي‌کنيد، يا عدم تعادل گوارشي داريد. اگر کالري بسيار اندک مصرف کنيد، بدن شما از پروتئين مصرفي براي کسب انرژي به جاي عضله سازي استفاده مي‌کند. در مقابل، برخي افراد ممکن است دچار اضافه وزن شوند، زيرا بدن در واکنش به کمبود سوخت براي توليد انرژي آهنگ سوخت و ساز را کند مي‌سازد.
ضعف عضلاني: افراد مسن ممکن است در صورت عدم دريافت پروتئين کافي از رژيم غذايي روزانه خود شاهد از دست دادن هرچه بيشتر عضله باشند.
تورم: پروتئين نقشي کليدي در پيشگيري از تجمع مايعات در بافت‌ها، به ويژه در پاها و مچ پاها ايفا مي‌کند.
فشار خون پايين و ضربان قلب پايين: اگر درصد چربي بدن بيش از اندازه پايين باشد يا به ميزان کافي پروتئين مصرف نکنيد، امکان مواجهه با شرايطي به نام کندکاري قلب وجود دارد. در نتيجه کاهش ضربان قلب احتمال تنگي نفس، سبکي سر، و حتي غش وجود دارد.
سوء جذب غذايي: اگر به ميزان کافي پروتئين مصرف نکنيد، بدن مي‌تواند با شرايطي دشوار براي دريافت و جذب مواد مغذي ديگر مانند نياسين، آهن، روي، و کلسيم مواجه شود.
tnews